ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες βράδυ πήγαμε σε ένα ρεμπεταδικο. Εγώ κι αυτός. Με τον "αυτόν " είμαστε σε ένα σχετικά πρώιμο στάδιο και μου έχει πει από την πολύ αρχή της σχέσης μας πως γενικά δεν του αρέσουν οι έντονες διαχυτικοτητες σε δημόσιο χώρο (σε αντίθεση με 'μενα που γενικά είμαι πολύ αγκαλίτσα κλπ κλπ οπουδήποτε, ωστόσο το σέβομαι αυτό και δεν τον πιέζω ). Που λέτε, στην ευθεία μας λίγο πιο πέρα , είναι δύο παλικάρια , εκ των οποίων ο ένας είναι στραμμένος προς εμένα. Συναντιούνται τυχαία (όπως νόμιζα ) τα βλέμματά μας στην αρχή, όλα καλά. Μετά από αρκετή ώρα (μπορεί έπειτα από 1 ολόκληρη κιόλας ) τυχαίνει να κοιτάξω προς εκείνην τη μεριά και τον βλέπω πως με κοιτάει πάλι . Αποστρεφω το βλέμμα μου , κάνω πως δεν το παρατήρησα , ωστόσο αντιλαμβάνομαι με την περιφερειακή μου όραση πως συνεχίζει να με κοιτάει επίμονα. Μου φάνηκε απαράδεκτο. Εντάξει, είπαμε , δεν είμαστε διαχυτικοι με το "παιδί " , ωστόσο νομίζω πως μπορεί άνετα να καταλάβει αν κάτι τρέχει μεταξύ δύο ατομων αντίθετου φύλου : π.χ. είχα γυρίσει ολο μου το σώμα προς το μέρος του δικού μου , μιλουσαμε-κοιταζομασταν με πονηρά ματάκια και γελακια μια στο τόσο, πολλές φορές "ξεκουραζε" το χέρι του πάνω στο γόνατο και μπούτι μου. Δηλ. φαίνεται πως κάτι παίζει μεταξύ μας κι ας μην φιλιομαστε -αγκαλιαζομαστε δημοσίως κάθε ώρα και στιγμή. Όμως ο άλλος τον χαβά του...Θέλετε να ακούσετε και το κερασάκι στην τούρτα ? Τη δεύτερη φορά που σηκώθηκα να πάω τουαλέτα (δυστυχώς 1 μόνο και κοινή για όλους ) , βγαίνω να πλύνω χέρια και βλέπω τον άλλον πως με έχει ακολουθήσει στην τουαλέτα και με περιμένει με ένα ηλίθιο χαμόγελο να του κάνω χώρο να περάσει. Αυτό φίλοι μου λέγεται θράσος . Και φυσικά είναι άκρως προσβλητικό προς το άτομό μου , δηλ. για ποια με πέρασες , να "συνοδεύομαι" και παίρνεις το θάρρος να "μου μπεις στο μάτι ". Ντροπή. Κατάντια. Εννοείται πως στον δικο μου δεν ειπα κάτι .