ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία κατέληξε με ξενοκίνητη ολιγαρχία. Δυστυχώς πολλοί εξαπατήθηκαν από τον πολιτικό βόθρο των εφιαλτών της μεταπολίτευσης. Το παρελθόν όμως ανήκει στο παρελθόν. Είναι πλέον υποχρέωση αυτής της γενιάς, της γενιάς που παρέλαβε και ζει στην καταστροφή, να ξαναφτιάξει αυτή τη χώρα. Και να στείλει οριστικά τα πολιτικά απόβλυτα, εκεί που ανήκουν: στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας."...Εκεί μέσα εκατοικούσεςπικραμένη, εντροπαλή, κι ένα στόμα ακαρτερούσες, έλα πάλι, να σου πει.Aργειε νάλθει εκείνη η μέρα, Και ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τάσκιαζε η φοβέρακαι τα πλάκωνε η σκλαβιά.Δυστυχής! Παρηγορίαμόνη σου έμενε να λεςπερασμένα μεγαλείακαι διηγώντας τα να κλαις....Τότε εσήκωνες το βλέμμαμες στα κλάματα θολό, και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα, πλήθος αίμα Ελληνικό.Με τα ρούχα αιματωμέναξέρω ότι έβγαινες κρυφάνα γυρεύεις εις τα ξέναάλλα χέρια δυνατά.Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή.Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί.Aλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, άλλ’ ανάσασιν καμιάάλλος σου έταξε βοήθειακαι σε γέλασε φρικτά.Aλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σουοπού εχαίροντο πολύ, σύρε νάβρεις τα παιδιά σου, σύρε ελέγαν οι σκληροί....Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύεικάθε τέκνο σου με ορμή, που ακατάπαυστα γυρεύει ή τη νίκη ή τη θανή.Απ’ τα κόκαλα βγαλμένητων Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!... Ω τρακόσιοι! Σηκωθείτεκαι ξανάλθετε σ’ εμάςτα παιδιά σας θέλ’ ιδήτεπόσο μοιάζουνε με σας.... Η Διχόνοια που βαστάειένα σκήπτρο η δολερήκαθενός χαμογελάει, πάρ’ το, λέγοντας, και συ.Κειο το σκήπτρο που σας δείχνειέχει αλήθεια ωραία θωριάμην το πιάστε, γιατί ρίχνειεισέ δάκρυα θλιβερά.Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην `πωθεί, πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.Μην ειπούν στο στοχασμό τουςτα ξένα έθνη αληθινά:ΕΑΝ ΜΙΣΟΥΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΟ ΤΟΥΣΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ."