ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά τα τραγικά που βλέπουμε κι ακούμε τριγύρω , χτυπάνε κάποια στιγμή την πόρτα μας. Θέμα τύχης , συγκυριών ? Βγάλαμε μόνοι τα μάτια μας ?Ελεύθερη σχέση με παλικάρι γύρω στα 5χρονια μικρότερό μου (εγώ λίγο πάνω από 30). Αποκλειστικότητα μεταξύ μας και τον τελευταίο καιρό σαν να "αλλοιωνονταν" η σχέση προς "κανονική". Αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμός , όμορφη συντροφιά όταν βρισκόμαστε , γενικά απολαμβάνουμε στοργή μεταξύ μας (πέρα από το σαρκικό ).Σε παλαιότερη κουβέντα μας είχα ξεκαθαρίσει πως τώρα πια στην ηλικία που είμαι , αν προέκυπτε μια εγκυμοσύνη (ακομα και ως αποτέλεσμα ατυχήματος), ακόμα και να μην το ήθελε η άλλη μεριά , εγώ θα το κρατούσα. Μόνη μου.Να όμως που ήρθε η στιγμή που κάναμε σεξ χωρίς προφύλαξη. Η πράξη ολοκληρώθηκε έξω από τον κόλπο , ωστόσο είναι της πάσης φύσεως γνωστό πως αρκεί ένα σταγονίδιο προσπερματικου υγρού για να συμβεί το μοιραίο. Από τότε έχω μια περίεργη αίσθηση στη μήτρα και γενικά ένα κακό προαισθημα. Πόσες οι πιθανότητες να συλλάβω σε μη γόνιμη μέρα , από τη μία και μοναδική φορά χωρίς σκουφάκι συν του ότι τελείωσε εξω...? Δεν ξερω...Σήμερα είναι η τρίτη μέρα. Χθες βρεθήκαμε , του είπα το τι και το πώς , έπαθε γερό ταρακουλο κι έτρεξε αμέσως να πάρει τεστ εγκυμοσύνης. Βλακεία μας βέβαια, γιατί κανένα τεστ δεν στο ανιχνεύει τοσο άμεσα από την ημέρα της σύλληψης . Που σημαίνει πως πρέπει να περιμένουμε. Ήμασταν/ειμαστε τόσο μουδιασμενοι και χεσμενοι και οι δύο. Άραγε ποιος κρατάει ένα παιδί από ελεύθερη σχέση οσο καλά και να περνάτε μεταξύ σας? Επέμενε χθες πως θα αναλάβει τις ευθύνες του και θα το μεγαλώσουμε μαζί σαν οικογένεια (αν έχει συμβεί το μοιραίο). Πριν αποχαιρετηστουμε , ανέφερα κάτι για εκτρωση (με βαριά καρδιά). Αυτός σε είπε κάτι , μόνο συνεστησε θετική σκέψη. Κοντεψα να αρρωστήσω από την όλη φάση , γιατί έχω τη δημιουργία οικογένειας ως κάτι πολύ όμορφο , ρομαντικο και πλυμμηρισμενο από αγάπη, συνειδητή επιλογή μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται . Όχι συμβιβασμός 2 ατόμων που απλά εκτιμάνε ο ένας τον άλλον και αλληλογουσταρονται και περνάνε καλά . Αν και ήμουν χάλια με το σκεπτικό , το ότι ο άλλος τα είπε όλα αυτά , πως θα το περάσουμε μαζί , κάπως μου έδωσε ένα μικρό τέμπο για να καταφέρει η καρδιά να συνεχίσει να χτυπάει.Κι ερχόμαστε στην επόμενη μέρα , τη σημερινή. Με γμημενη ψυχολογία από το πρωί (σαμπως κοιμήθηκα ψες?), μου έστειλε μήνυμα να ρωτήσει αν είμαι καλά . Ωραία . Με το που σχολαω από τη δουλειά, μου ξαναστελνει να επικοινωνήσω μαζί του . Τι ήθελε ? Να μου πει για το χάπι της επόμενης μέρας και κατά κάποιον τρόπο να με πείσει να το πάρω.Του το έκλεισα στα μούτρα . Το είχα πάρει γύρω στα 20 μου και το σκέφτηκα και χθες απο μόνη χωρίς να του πω κάτι. Τότε με είχε μαλώσει ο γιατρός που το είχα πάρει, μου είχε αλλάξει τρομερά τον κύκλο μου και γενικά αν δεν γνωρίζω με σιγουριά πως είμαι έγκυος , δεν βρίσκω τον λόγο να το πάρω αυτό το φαρμακι. Όπως επίσης , καθώς είμαστε κοντά στις 72 ώρες από την πράξη, το ποσοστό επιτυχίας είναι 56 %. Δηλαδή παίζει να μην γίνει και τίποτα. Έχω χαλαστει παρά πολύ με όλο αυτό. Πραγματικά ελπίζω κι εύχομαι να μην συμβαίνει το μοιραίο και η ενόχληση που νιώθω να είναι απλά ψυχοσωματικό. Αλλά είμαι τόσο χαλασμένη με τον άλλον που ακόμα κι όλο αυτό να τελειώσει με αίσιο τέλος , αυτήν τη στιγμή νιώθω πως δεν θέλω ποτέ των ποτών να τον ξαναδώ στα μάτια μου , πόσο μάλλον να συνεχίσουμε οποιαδήποτε επαφή (εξυπακούεται με σκουφάκι ). Δεν επιρριπτω την ευθύνη στον άλλον. Και οι δύο τα σκατωσαμε , μισό μισό το φταίξιμο. Αλλά πραγματικά χθες ένιωσα ένα στήριγμα, πως ο,τι και να γίνει , θα το δούμε. Σήμερα νιώθω εντελώς αδεια και μόνη. Φοβάμαι. Κανένα σενάριο δεν μ'αρεσει, παρα μόνο το να μην έχει συμβεί το μοιραίο. Αλλά ακόμα κι έτσι , νιώθω αδειασμενη και ψυχρή απέναντι του.