Έχει πολλή πλάκα που το θέμα των «γκέι γάμων» επανέρχεται από καιρό σε καιρό στην ελληνική επικαιρότητα /
είναι σαν να πηγαίνεις στην Αιθιοπία και να συζητάς αν τα μακαρόνια πρέπει να μαγειρεύονται al dente ή όχι /
στη χώρα στην οποία δεν υπάρχει ένας (1) βουλευτής ή ένας (1) ζεν πρεμιέ του ελληνικού θεάτρου (συγγνώμη, Γιώργο Μαρίνο) που να έχει εμφανιστεί δημοσίως με τον φίλο του και όχι μόνο αυτό, αλλά αισθάνονται υποχρεωμένοι να πηγαίνουν σε εκπομπές που η αναμενόμενη «προσωπική» ερώτηση είναι «ποια είναι για σένα η ιδανική γυναίκα;» ή επιθετικοί προσδιορισμοί του στυλ «φανατικός εργένης», αφήνουμε τη φαντασία μας ελεύθερη και αναπτύσσουμε θεωρίες για το αν η Ελλάδα είναι «έτοιμη» να δεχτεί δύο άντρες (ή δύο γυναίκες) στα σκαλιά της εκκλησίας /
υπάρχουν λόγοι που η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει τόσο συμπλεγματικά το ζήτημα και δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν πως ό,τι γίνεται στην Καλιφόρνια πρέπει την επόμενη μέρα να «φυτεύεται» στην Ελλάδα /
παρ’ όλα αυτά, μου φαίνεται παράλογο, σε μία χώρα με ένα από τα πιο εξελιγμένα οικογενειακά δίκαια στον κόσμο, να συνεχίζει να απαγορεύεται σε δύο ανθρώπους του ίδιου φύλου να συνάψουν Σύμφωνο Κοινωνικής Συμβίωσης ή να μην τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να υιοθετήσουν παιδιά /
θέλω να μάθω σε ποια λογικά επιχειρήματα σκοντάφτει αυτή η μικρόψυχη άρνηση στην Ελλάδα του 2013 /
και γιατί τα δύο κεντροαριστερά κόμματα της συγκυβέρνησης δεν πιέζουν τον κύριο Σαμαρά να κάνει ό,τι δεν τόλμησαν πολύ πιο «προοδευτικοί» πρόεδροι κυβερνήσεων στον πρόσφατο παρελθόν /
ας γνωρίζουν οι πολιτικοί μας πως οι πολίτες αυτής της χώρας δεν περιμένουν σαν τον πεινασμένο σκύλο ένα ξεροκόμματο που πάντα θα εξαργυρώνεται σε λίγα ευρώ /
υπάρχουν μέτρα και πρωτοβουλίες που δεν κοστίζουν τίποτα στον προϋπολογισμό, αλλά διαθέτουν μια ανυπολόγιστη, άυλη αξία, καθώς ο πολίτης εισπράττει, τρόπος του λέγειν, αξιοπρέπεια και σεβασμό από το κράτος /
έτσι, ο πολίτης αισθάνεται ότι η κυβέρνηση δεν είναι εδώ μόνο για να βάζει νέους φόρους αλλά και για να προασπίζεται αυτονόητα πολιτικά δικαιώματα /
και φυσικά η «κοινωνία» δεν θα είναι ποτέ «έτοιμη», και φυσικά το θέμα δεν είναι ότι ένα μάτσο «αδελφές» τους έφαγε το μαράζι να βάλουν στεφάνι, και μάλιστα «τώρα που οι στρέιτ “φτύνουν” τον γάμο», όπως τεχνηέντως αφήνεται να εννοηθεί από ορισμένους «προχωρημένους» /
το θέμα είναι πως ζευγάρια ανδρών και γυναικών που διατηρούν μακροχρόνιες σχέσεις έχουν το απόλυτο δικαίωμα να προγραμματίσουν τη ζωή τους με τρόπο που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της ζωής τους /
εδώ αρχίζει το θέμα και εδώ τελειώνει κι όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις /
σε αυτή την πόλη υπάρχουν χιλιάδες άντρες και γυναίκες που μοιράζονται τις ήσυχες ζωές τους προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα με δουλειές, γονείς, αδέλφια, φίλους ή απλώς ζουν στο σκοτάδι αόρατοι και τόσο «διακριτικοί», που αφήνουν τη ζωή τους να περάσει μέσα στο ψέμα και στην ενοχή /
σε πολλούς ακούγονται όλα αυτά λίγο «μελό» ή κάπως «οπισθοδρομικά», αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα για πολύ κόσμο /
τουλάχιστον, ας την ξέρουμε.
σχόλια