ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέρυσι τέτοιο καιρό έζησα το πιο εφιαλτικό βράδυ της ενήλικης ζωής μου. Απέβαλλα... ήταν η πρώτη μου εγκυμοσύνη. Έτυχε να δουλεύει και σε βραδινή βάρδια ο άντρας μου και ήμουν μόνη στο σπίτι, να ζαλίζομαι ακόμη και ξαπλωμένη, να με έχει πιάσει κρίση πανικού μη ξέροντας τι μου συμβαίνει, να φοβάμαι για τη ζωή του παιδιού μου, να φοβάμαι για τη ζωή μου, να βρίσκομαι σε ένα ΧΑΟΣ. Το τι ακολούθησε δεν χρειάζεται να το περιγράψω, είναι από τις περιπτώσεις όπου η σιωπή κάνει εκκωφαντικό θόρυβο....Σήμερα, μετά από ένα χρόνο περίπου, έχοντας πενθήσει και περάσει από μια φάση όπου δεν ήθελα να δω άνθρωπο πέρα από την οικογένεια μου, με πολύ προσπάθεια και τεράστια στήριξη από τον άνθρωπό μου, με κουράγιο και δύναμη την οποία ούτε καν ήξερα ότι διαθέτω, έχω αποδεχτεί το γεγονός, και βρισκόμενη σε προσπάθεια ξανά για σύλληψη, θέλω αυτή την πρώτη ημέρα του φετινού καλοκαιριού να κάνω μια ευχή: μακάρι να αξιωθούμε να αποκτήσουμε ένα παιδάκι... γιατί έχω τεράστια αποθέματα αγάπης και στοργής μέσα μου και θα ήθελα να του χαρίσω απλόχερα.