ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα,γράφει ένας 19χρονος εδώ,ας εισδύσουμε αμέσως στο θέμα. Δίνω δεύτερη φορά πανελλάδικες εξετάσεις,φτάνοντας στο τέλος,λοιπόν,κατάλαβα πως δεν πρόκειται να περάσω-ξανά-στη σχολή της επιλογής μου(δημοσιογραφία),καθώς δεν διάβασα πολύ. Για να το πω στη λαική αργκό,μαλακίστηκα.Μην σας πω ότι,με το διάβασμα που έκανα δεν με βλέπω πουθένα,εν αντιθέσει με πέρσι. Πιάστηκα στη φάκα της ανεμελιάς και της ανευθυνότητας,λόγω του μπόλικου ελεύθερου χρόνου.Νιώθω άσχημα,βλέποντας τους φίλους μου και,εν γένει,συνομίληκους μου να διασκεδάζουν,να ζουν μια ευτυχισμένη ζωή και παράλληλα να εκπληρώνουν τα όνειρα τους,ενώ εγώ παραμένω στάσιμος με την ζωή να περνάει...Δεν μπορώ να πιστέψω ότι,θα βιώσω πάλι το ίδιο άσχημο αίσθημα της αποτυχίας,ειδικότερα όταν ξέρεις πως ευθύνεσαι αποκλειστικά εσύ.Ανέκαθεν,οι γονείς μου με στήριζαν οικονομικά και ψυχολογικά και στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να τους χαροποιήσω εξαιτίας του σκατοκέφαλου μου. Για να προλάβω μερικές/ους δεν θα ήθελα να φοιτήσω σε κάποια ιδιωτική σχολή που ασχολείται με το συγκεκριμένο λειτούργημα. Έχω διαπιστώσει ότι,ώρες ώρες,η κοινωνία μας είναι κυνική και αμείλικτη,αναρωτιέμαι εάν δώσω τρίτη φορά πως θα με αντιμετώπιζουν εάν ύστερα ασκήσω το συγκεκριμένο επάγγελμα.Συν τοις άλλοις,το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάζει άρδην,ξανά,καθιστώντας την προσπάθεια μου πιο δύσκολη.Η αλήθεια είναι ότι,χάνω σπουδαίες ηλικιακές στιγμές,διακοπές,παρέες,χαζομάρες με φίλους,αφού όλοι σπουδάζουν. Τέλος πάντων,για να μην μακρυγορώ κι άλλο,θα περιμένω την κατάληξη και έπειτα θα δράσω ορθά και συνετά-έτσι θέλω να πιστέυω- . Πιο πολύ,νομίζω,με θλίβει η ιδέα πως θα ασχοληθώ,εν τέλει,με κάτι άλλο προκειμένου να επιβιώσω και θα κουβαλάω πάντα το βάρος,ότι δεν έκανα αυτό που επιθυμούσα.Έυχομαι να είστε πάντα υγιείς και γεμάτοι με ανθρωπιά,παιδεία και γνώσεις!