ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εβγαινα με ενα παιδι στο πανεπιστημιο πριν κοντα μια 10ετια που ηταν μεν καλο παιδι αλλα με πολλες ανασφαλειες. Του ειχα φερθει αρκετα ασχημα στα χωρισματα και εκοψα επικοινωνια. Απο τοτεδεν με ξαναενοχλησε. Πριν 2 βδομαδες τον συναντησα τυχαια στο δρομο και με χαιρετησε. Ηταν πολυ ηρεμος και μου προτινε να βγουμε να πουμε τα νεα μας. Μου εκανε μεγαλη εντυπωση γιατι δεν μου κραταγε καμια κακια και απο τυψεις ουσιαστικα δεχτηκα. Βγηκαμε και ηταν ενας αλλος ανθρωπος. Εδειχνε χαρουμενος, συνειδητοποιημενος. Δεν ανεφερε τιποτα σχετικα με τη σχεση μας εκτος απο τι στιγμη που ηταν να αποχωριστουμε, οτι ο χωρισμος μας τον βοηθησε να βρει τον εαυτο του και με ευχαριστησε. Ενιωσα παρα πολυ ασχημα με τον εαυτο μου γιατι ουσιαστικα με ευχαριστουσε για το οτι βγηκα απο τη ζωη του. Δεν του ειπα κατι σε αυτο,καταλαβε οτι ενοχληθηκα με χαιρετησε μου ευχηθηκε καλη συνεχεια και εφυγε. Δεν ηταν ασχημο εκ μερους του να πει κατι τετοιο;