Μπορει να μη σε γνωριζω προσωπικα, αλλα να ξερεις πως νιώθω ενα μικρο κομματι του πονου που βιωνεις. Εχω περασει παρομοιες ψυχολογικες καταστάσεις για πολλα πολλα χρόνια. Ακομη και σημερα η ριμαδα η καταθλιψη που και που με επισκεπτεται εκεί που δεν την περιμενω. Θα ήθελα ομως να καταλαβεις η αλλαγη βρισκεται στα δικα σου χερια. Μεσα σου κρυβεται πολυ μεγαλη δυναμη κι ας μη το ξέρεις. Εμενα αυτο που με εβγαλε απο αυτη την καταραμενη λουπα ηταν ενας συνδυασμος πράγματων: ψυχοθεραπεια (δωρεαν στο Πανεπιστήμιο), προσωπικη δουλεια με τον εαυτο μου, εντοπισμος των αρνητικων σκεψεων και αμφισβητηση τους, γυμνατηριο και πολλες βόλτες ακομη και μονος μου. Το καλο νεο ειναι λοιπον οτι η αλλαγη ειναι ΕΦΙΚΤΗ. Μονο που χρειαζεται ΥΠΟΜΟΝΗ γιατι ο ανθρώπινος νους δεν αλλαζει απο τη μια μερα στην αλλη. Αν χρειαστείς βοηθεια ενημερωσε με.
17.5.2019 | 19:54
Ζω ανάμεσα σε δύο κόσμους
Στον έναν θέλω να είμαι ο εαυτός μου, να αδράξω τη μέρα, να γίνω όσα θέλω να καταφέρω, και στον άλλον βαριέμαι που υπάρχω και ανασαίνω. Νιώθω την κατάθλιψη να με νικάει, το τοπίο της ζωής μου είναι θολό, κιτρινισμένο σαν μέσα σε σκόνη αποπνικτική. Είμαι μπερδεμένη. Έχω όνειρα αλλά δεν προσπαθώ για αυτά. Είμαι μόνη εδώ. Νιώθω να πιάνω πάτο και όλοι οι άλλοι να προχωρούν προς άλλη κατεύθυνση. Δεν έχω πράγματα να με γεμίζουν. Κι αν έχω θεωρητικά, πρακτικά δεν τα εφαρμόζω. Δεν είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου. Είμαι μόνο 19 αλλά αισθάνομαι 40 φεύγα σε απόγνωση. Δεν ξέρω από τι να αρχίσω, ότι πιάσω σπάει. Φοβάμαι. Θα πέσει η μάσκα και θα απομονωθώ. Δεν ξέρω γιατί αισθάνομαι όλο αυτό το κενό
2
