ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομιζω πως δεν αντεχω αλλο η ζωη μου δεν εχει σκοπο δεν εχει προορισμο,νιωθω οτι κανω τζαμπα κοπο για πραγματα που δεν προκειται να μου αποφερουν καποιο κερδος...στα 19 μου παγωσα τη σχολη μου,σπουδαζα νομικη στο απθ για να κυνηγησω το ονειρο μου με το χορο.Με πηραν σε μια ακαδημια στο εξωτερικο αλλα οι δικοι μου δεν με στηριζαν κι επρεπε να δουλευω για να ζησω...οπως καταλαβαινετε δεν την παλεψα γυρισα πισω στα 22 να συνεχισω με τη σχολη η οποια σχολη δεν ειναι και καμια ευκολη,πεφτει τρελο διαβασμα και αποκατασταση μηδεν.Εχω φτασει 25 χρονων και δεν εχω καταφερει τιποτα τρια χρονια τωρα εχω δωσει ολο το βαρος στη σχολη με διαβασμα,παρακολουθησεις,ελαχιστη κοινωνικη ζωη και το αποτελεσμα ελαχιστο,δινω δινω και δεν τελιωνουν ασε που δυο τρια μου εχουν μεινει αμανατι,τοσο κοπο τοσο διαβασμα και κοβομαι...το σιγουρο ειναι οτι θα αργησω να την τελιωσω και να την τελιωσω τι θα κανω ?λεφτα για μεταπτυχιακο δεν εχω 18 μηνες θα φυγουν στην ασκηση χαμαλοδουλεια...δεν εχω λεφτα,δεν μπορω να συνδυασω παλι δουλεια με σχολη θελω να ξεμπερδευω οσο το δυνατον γρηγοροτερα,μενω με τους γονεις μου και ζω σαν φοιτητρια,δεν γνωριζω κανεναν οποτε ουτε φιλο εχω ...ειμαι 25 χρονων ανεργη,φοιτητρια ακομη ,χωρις ιδιαιτερη κοινωνικη ζωη περα απο 2 τρεις φιλες,χωρις συντροφο και πολυ απογοητευμενη απο τον εαυτο μου..τελικα ειναι τοσο ευκολο να αποτυχεις...δε βλεπω καποιο μελλον το μονο που εχω ειναι νιατα και ομορφια αλλα και αυτα σε καμια 7αρια χρονια πανε περιπατο...εχω βαρεθει να ντρεπομαι για τη ζωη μου το μονο που θελω ειναι να πετυχαινω τους στοχους μου αλλα καταφερνω και τους αφηνω μαλλον μετεωρους..ειναι πολυ ασχημο να βλεπεις ποσο θλιβερη ζωη εχεις ακομα μπροστα σου..δεν ξερω τι να πρωτοπιασω και τι να διορθωσω..κουραστηκα να προσπαθω και να ανησυχω για το που θα καταληξω απλα κουραστηκα