ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγο καιρό μετακομίσαμε με τον σύντροφό μου από το ημιυπόγειο που ζούσαμε, σε ένα ρετιρέ 10ου ορόφου, πανέμορφο, γωνιακό, με υπέροχη θέα!Όντας πολυάσχολοι και οι δύο, καταμερίσαμε εξαρχής ρόλους κι εργασίες, ώστε να τελειώνουμε όσο το δυνατόν ταχύτερα. Εγώ ανέλαβα την εσωτερική διακόσμηση (τοποθέτηση πραγμάτων μας στα δωμάτια κι αξιοποίηση ντουλαπιών) ώστε να ξέρω πού βρίσκεται το κάθε τι, κι εκείνος με διαβεβαίωσε ότι θα αναλάβει με χαρά το τεράστιο μπαλκόνι μας. "Θα φτιάξω έναν ολόκληρο κήπο για το γυναικάκι μου" έλεγε συχνά σε φίλους και γνωστούς.Εγώ χάρηκα, καθότι δεν το έχω καθόλου με την κηπουρική και η μόνη μου επαφή με τα φυτά είναι κάτι ψεύτικες πιπεριές που τις πήρα από ένα one-euro-shop και τις έχω τοποθετήσει στο σαλόνι για εφέ (μαζί με τα σκόρδα που έφερε η μάνα μου για το κακό το μάτι)Κι ενώ περνούσε ο καιρός κι εγώ τελείωνα με τις δικές μου εργασίες, ο φίλος μου ξημεροβραδιαζόταν με ένα φτιαράκι, σπόρους, ποτιστήρια, λάστιχα, χώματα κι ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Το βράδυ, αν άκουγε ότι φυσάει λίγο παραπάνω, ξυπνούσε σαν από εφιάλτη κι έβγαινε να δει αν έπεσε η φτέρη. "Κοιμήσου, άνθρωπέ μου, κι αν πέσει θα την ξανασηκώσουμε", του έλεγα εγώ. "Τι λες μωρή γυναίκα που θα αφήσω τον κήπο να πέσει" και δωσ του να τα πιάνει στα κάγκελα με σύρματα. Το πρωί, μόλις ξημέρωνε, ελατήριο ο δικός σου! Κάθε Τετάρτη στη λαική πριν καν στηθούν οι πάγκοι, να πάρει ό,τι καινούριο, ψαγμένο και καλύτερο. Στους πωλητές έλεγε "το γυναικάκι με έστειλε, κανονίστε, δώστε καλό πράμα, μη φάω παντόφλα".Μη σας τα πολυλογώ, μετά από 6 ολάκερους μήνες, κι εφόσον έχει γεμίσει ασφυκτικά από γλάστρες το 40 τ.μ. μπαλκόνι μας, με το ζόρι έχουμε χωρέσει ένα τραπεζάκι για να τρώμε κάτι τις τις Κυριακές τα μεσημέρια. Και όπως πάμε να βάλουμε τα πιάτα, να σου πετάγονται οι σφήκες, να σου κι οι μυγες, να σου και κάτι άλλα πράσινα, και κάτι χρωματιστά και όλα τα όργια της φύσης να ξεσηκώνονται από τα φυτά και να έρχονται καταπάνω μας. "Ψυχραιμία", λέω. Αρχίζουμε να τρώμε και μου λέει "ωχ, κάτι έχεις στα μαλλιά σου..ένα κλαδάκι". Πάω να το βγάλω και μου μένει στο χέρι η βρωμούσα που καθόταν πάνω στο κλαδάκι.Πάω μέσα τσαντισμένη να πλύνω τα χέρια μου και γυρνάω. "Κάτι σου έπεσε", μου λέει. Κοιτάζω κι εγώ κι όχι, δεν μου έπεσε κάτι. ήταν μια ακρίδα που προσγειώθηκε ακριβώς στα 20 εκατοστά από εμένα.Πήρα το πιάτο μου τσαντισμένη και κλειδώθηκα μέσα στην κρεβατοκάμαρα για να φάω. Κοιτώντας στο κενό και μασώντας, βλέπω στο βάθος μια αράχνη κι άρχισα να στριγγλίζω. ήρθε να δει τι έπαθα κι όταν του είπα ότι δεν γίνεται να ζω μέσα στο δάσος και μου απάντησε, "γυναίκα, η μάνα μου στο χωριό αυτές τις ονόμαζε. Τι λες την πούμε Σωτηρία; "Άραγε για μένα υπάρχει σωτηρία;