ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αγάπη δεν φτάνει καποιες φορές.Ο ερωτας εχει εξαφανιστει απο καιρό.Ειμαστε απο αποσταση 6 χρόνια ακριβως και βρισκομαστε σποραδικά.Συν αυτου, με ενοχλεί ο χαρακτήρας του πλέον.Δεν μπορω να τον αποδεχτώ πια.Εχει παραξενες συμπεριφορές, τις οποιες ουτε να διαχειριστώ μπορώ ούτε να ανεχτώ. Αρχιζω να πιστευω οτι ειναι διπολικός ή οτι πασχει απο καποιου ειδους διαταραχη.Περιγράφω κάποιες:-Κανονιζουμε κατι, πχ, ή να κοιμηθουμε μαζι.Του τυχαινει κατι.Μεχρι τελευταια στιγμη αν δεν την φερω εγω την κουβεντα προς τα εκει δεν θα με ενημερωσει.-Ενώ συζητάμε για διακοπές τόσο καιρό, μου λεει εντελως φυσικα σε μια συζητηση οτι θα δουλευει ολο το καλοκαιρι και δεν θα μπορεσουμε να παμε.Δεκτό...αν δε συνεβαινε το ίδιο πραγμα τα τελευταια 2 καλοκαίρια. Αντεδρασα λεγοντας του οτι το ειχαμε κανονισει.Την επόμενη στιγμη προσπαθει να βρει λύση για να παμε, κι εγω αναρωτιεμαι γιατι μου λεει οτι δεν θα μπορεσουμε να παμε, αλλα στο επομενο λεπτο μου λεει φωναχτα τις σκεψεις του για ποιες μερες μπορει ή οχι.Συμπεριφερεται ηθοποιικά για να με καθησυχασει, δηλαδή.-Κανει συνεχεια πλακες με ολα.Αλλα οι πλακες του ειναι προσβλητικες.Πχ χτες που πηγαμε το πρωτο μπανιο μας και ουσιαστικα την πρωτη μας εκδρομη του 2019, μου ειπε για πλακα, ενω συζητουσαμε φυσιολογικότατα, οτι δεν ευχαριστιεμαι με τιποτα κι οτι ελπιζει μετα απο αυτην τη βολτα να σταματησω να γκρινιαζω. Σημειωτεον...η πρωτη μας εκδρομη του 2019..Συνηθως κανει πλακες που δεν εχουν χιουμορ, αλλα μπορει να προσβαλλουν..Μεχρι να δειξω ενοχληση γιατι με απλες παροτρυνσεις μου, δεν με ακουει καν. Τις προάλλες μου ειπε "Δεν το πιστευω οτι εισαι τοσο χαζη" και μετα μου ειπε οτι εκανε πλακα.Αληθεια που ηταν το αστειο;Επίσης, του εξηγουσα κατι στο αμαξι και δεν καταλαβαινε οχι γιατι ειναι χαζος, αλλα γιατι ηθελε να πει κατι προσβλητικό.Ανεβασα (κακώς) τον τονο της φωνης μου και μου ειπε "Μωρη π......να το καταλαβα, ελεος".Απο εκεινη τη στιγμη δεν ξαναμιλησα για το επομενο διωρο. Δεν ειπε τιποτα, απλά ελεγε ασχετα ενω εγω δεν απαντουσα.Οταν πια εβαλα τα κλαματα μπροστα του μου ζητησε συγγνωμη και μου ειπε οτι ηθελε να πει "Γαμω την π....να μου".Ασφαλως, του εξηγησα οτι δεν μπορει να πιστευει οτι θα πιστεψω τη δικαιολογια του γιατι ημασταν στο αμαξι κι ακουσα πεντακαθαρα αυτο που ειπε.- Μιλαμε σε μηνυματα και αν πχ τσακωνομαστε σταματαει να μου μιλαει.Γενικα δεν λυνουμε ποτε τις διαφορες μας,οπως καταλαβατε πιο πανω, απλα αποφευγει να μου μιλησει με τη δικαιολογια οτι δεν θελει να δινει συνεχεια σε τσακωμους.-Πολιτικα ιδεολογικα ειμαστε εντελως αντιθετοι.Εγω το ειχα αποδεχτει αυτο μεχρι που με προσβαλλε δημοσια μπροστα σε καποιους φιλους του που μολις ειχα γνωρισει..Μετα μου ειπε οτι μετανιωσε,αλλα εγω εκτοτε πληγωθηκα.Και με καθε ευκαιρια του επιτιθεμαι για τα πιστευω του.-Θυμωνει αν επιχειρησω να πληρωσω καποιον λογαριασμο μας σε φαγητο δημοσια, δηλαδη ενω βλεπουν οι αλλοι οτι πληρωνω για τους δυο μας.-Μπορει να πει καποιο μικρο ψεμμα για να με καθησυχασει, το οποιο θα αναιρεσει σε επομενη συζητηση μας.Αν τον ρωτησω γιατι ειπε κατι που δεν πιστευει θα μου πει πως, ετσι μου το είχε πει για να με καλμαρει.-Μπορει να με πειραζει για κατι, να του ζητησω να σταματησει ηρεμα κι ευγενικα κι αυτος να επιμενει μεχρι να αρχιζω να ωρυομαι οτι κανει σαν παιδι.Πχ. του εχω ζητησει ωρες κοινης ησυχιας οταν ερχεται σε μενα (μενω σε πολυκατοικια) να μη μιλαει φωναχτα. Αλλά δεν το σεβεται σχεδον ποτε.Οταν πραγματικα στεναχωριεμαι πολυ και τον ρωταω γιατι με φτανει στα ακρα μου λεει οτι του αρεσει η φατσα μου που τα παιρνω ολα στα σοβαρα.Σπαει πλακα μαζι μου.-Δεν εχει προβλημα αν δεν μπορεσουμε να παμε διακοπες, για ποτο, καφε, εκδρομή.Δεν θα απογοητευτει αν κατι που προγραμματισαμε δεν θα βγει.Μαλιστα αισθανομαι οτι νιωθει πως γλιτωνει απο την υποχρεωση να παμε καπου.Δεν προτείνει, άλλωστε ποτέ τίποτα.-Ερχόταν να με δει καποια βραδια περιστασιακα και την περισσοτερη ωρα καθοταν στο κινητο κι επαιζε παιχνιδια. "Σορρυ αγαπη, σε πεντε λεπτα, πρεπει να κανω ενα spin γιατι θα χασω τα coins".Η κατασταση αυτη αλλαξε οταν ενα βραδυ του ανοιξα την πορτα του σπιτιου και του ζητησα να φυγει.Μου ειπε οτι διεγραψε το παιχνιδι, αλλά ξερω πως το εχει ακομα απλα ειναι πιο διακριτικός.Αλλα μου ειπε ψεμματα οτι το διεγραψε.Ο λόγος;-Οταν ειμαστε μονοι εχει αλλη συμπεριφορα κι οταν ειμαστε με αλλους εχει επισης αλλη συμπεριφορα.Ενιοτε μπροστα σε αλλους με ψιλοκοροιδευει, ψιλουποτιμαει, κανει πλακες προσπαθωντας να δειξει μαλλον οτι μου επιβαλλεται.Ενω οταν ειμαστε μονοι ξαφνικα μεταλασσεται σε ρομαντικός και πολυ δοτικός.Κι αλλα πολλα..Ειναι απλά ένας ακραίος άνθρωπος με ότι συνεπαγεται αυτο.Λίγο κουτοπόνηρος, επίσης.Γενικά διαβαζοντας τα παραπανω θα καταλαβετε οτι κι εγω δεν ειμαι ευκολος ανθρωπος.Ή ότι είμαι ηλίθια.Μαλλον ισχυουν και τα δύο. Η αληθεια ειναι καπου στη μέση βασικά. Τι εννοώ;Η επιθεση ειναι η αμυνα μου απεναντι στις δικες τους συμπεριφορες.Στην πραγματικότητα ειμαι πολυ κατανοητικη..εμετικα ιδανικη συντροφος.Μεχρι το σημειο που θα δω οτι ο αλλος παταει τα ορια μου.Ετσι με το περασμα του χρονου κι εχοντας πατησει πολλα απο τα ορια μου, πλεον συμπεριφερομαι εκδικητικα. Με εβρισε;Θα τον βρισω χειροτερα..Μου φωναξε;Θα του φωναξω χειροτερα.Με υποτιμησε;Θα τον κανω χωμα στις προσβολές..Στην πραγματικοτητα φθειρομαι τρομερα σε αυτην την κατασταση γιατι δεν ειναι ο χαρακτηρας μου να συμπεριφερομαι ετσι.Στην προσπαθεια μου να μην δειχνω γυναικουλα, συμπεριφερομαι σαν σκουπιδι.Και πλεον κουραστηκα να το κανω αυτο.Θελω να κανω μια σχεση αμοιβαιου σεβασμου, αλληλοκατανοησης και επικοινωνίας.Χωρις να πρεπει να φτασω στα ακρα, που τελικα δεν ειναι η λυση.Αυτο που με φοβιζει ειναι οτι του λεω πως θελω να χωρισουμε και με αγνοει..ΌΛα τα παραπάνω του τα εχω πει, αλλα κανει πως δεν με ακουει.Ισως επειδη μεχρι τωρα του τα ελεγα και γυριζα παλι ελπιζοντας.Σημερα του ζητησα να χωρισουμε και μου απαντησε: "Οκ, εγω παω να ξαπλωσω, τα λεμε μετα".Με φοβιζει αυτη η σταση του.Θα προτιμουσα να ειναι απο αυτους που θα ξενερωναν με αυτα τα λογια.Ενω αυτο με φοβιζει.Γενικα σκεπτομενη τη γενικοτερη συμπεριφορα του, σκεφτομαι μηπως τελικα προκειται για εναν δηλητηριωδη, ιδιαίτερα χειριστικό ανθρωπο που με τον τροπο του εχει επηρεασει και τη δικη μου ψυχοσυνθεση.Θα προσπαθησω λιγο λιγο...Ειχα αναγκη να τα γραψω καπου γιατι μερικες φορες δεν εχεις που να μιλησεις, ειδικα οταν μπλεκονται οικογενειες...Αυτο που εχω ακομα περισσοτερη αναγκη ειναι να μου πειτε πως δεν ειμαι τρελή κι υπερβολική.Σκεφτομαι να παω σε ψυχολογο για να μπορεσω να βγαλω απο μενα μου ολον αυτον τον αρνητισμο που με εχει φορτωσει..Κι εκεινη την ανεπιθυμητη εγκυμοσυνη, επισης.Φταιει κι αυτός, αλλα περισσότερο εγώ....Γι αυτο θα επανορθωσω..