ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω ότι υπάρχουμε οι μεν και οι δε, ακόμα και εδώ μέσα. Όταν μια εξομολόγηση ή αφιέρωση εμπεριέχει ξεκάθαρα το στοιχείο της ομοφυλοφιλίας, βλέπω τις αρνητικές ψήφους να πέφτουν βροχή. Ωστόσο τα σχόλια παραμένουν θετικά. Αναρωτιέμαι εσείς που σχολιάζετε πατάτε το "πάνω" ή το "κάτω;"Και στην τελική γιατί τόση ομοφοβία; Προσωπικά χαίρομαι να βλέπω πόσο έχει απελευθερωθεί η κοινωνία μας, τη δεκτικότητα και την αγάπη που προσφέρουμε πια απλόχερα στους συνανθρώπους μας που δεν είναι ετεροφυλόφιλοι.Κάποτε στα χρόνια που μεγάλωνα υπήρχε η κοροϊδία, ο εξευτελισμός και η πεποίθηση ότι ο γκέι είναι πάντα "αχόρταγος", σαν ζώο. Ότι μείνε μακριά του, λυσσάει όπου βλέπει αρσενικό. Ότι η λεσβία κολλητή σίγουρα θέλει να σε πηδήξει κι ούτω καθεξής... Αυτό συνέβαινε επειδή η ομοφυλοφιλία ταυτιζόταν με την ανωμαλία και την ψυχική ασθένεια. Όμως ας σκεφτούμε ότι αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα του ανθρώπου. Έχετε γνωρίσει λίγους ετεροφυλόφιλους μπήχτες; Λίγες straight χωρίς ηθικούς φραγμούς;Ξέρω ότι λέω τα αυτονόητα, αλλά εφόσον υπάρχουν και εδώ τόσες αρνητικές, θα σημαίνει ότι κάποιοι ακόμα δεν τα έχουν κατανοήσει.... Ευχαριστώ πολύ και παρακαλώ να ανέβει. Μήνας pride, άλλωστε:Να είστε περήφανοι για τον εαυτό σας, είτε είστε LGBTQ είτε όχι. Να είστε περήφανοι για ο,τι σας ξεχωρίζει - είναι για να σας ενισχύσει κι όχι για να σας περιορίσει και να σας απομονώσει. Αφήστε τις ενοχές στην άκρη και αγκαλιάστε τις ιδιαιτερότητές σας. Οταν το κάνετε, θα αγαπάτε ευκολότερα και όλους τους άλλους ανθρώπους...Στο κάτω-κάτω όλα αυτά ξεκινούν από μέσα μας. Δε θα μας ενοχλήσει ο άλλος που είναι ελεύθερος, αν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας τον ίδιο.