ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρίν τρείς μήνες έχασα το μωρό μου στο τέλος του 8ου μήνα της εγκυμοσύνης μου.Μία εγκυμοσύνη που ήρθε φυσιολογικά και αβίαστα στα 38 μου χρόνια μιας και εγώ και ο άντρας μου δεν είχαμε θέματα υγείας .Μία εγκυμοσύνη χωρίς προβλήματα η οποία προς το τέλος της και ενώ θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί το μοιραίο, τελικά δεν είχε αίσια έκβαση καθαρά από λαθος χειρισμούς του γυναικολόγου μου, κάτι το οποίο μου το επιβεβαιωσαν και η έκθεση βιοψίας από το πανεπιστήμιο, καθώς και δύο άλλοι γυναικολογοι.Το μωρό μου έφυγε άδικα.Εγώ ευτυχώς σωματικά είμαι καλά αλλά ψυχολογικά δεν την παλέυω.Μην μου πείτε ότι υπάρχουν και χειρότερα .Ποτέ δεν ήμουν από τους ανθρώπους που σκεφτόμουν τα χειρότερα των άλλων για να νιώσω εγώ καλύτερα.Δεν μπήκαμε σε νομικές διαδικασίες γιατί είματε οικονομικά και ψυχολογικά εξαντλημένοι και γιατί προσπαθούμε να μην διαλυθούμε και άλλο γιατί θέλουμε τον άντρα μου να ξαναπροσπαθήσουμε ,αλλά και άλλο παιδάκι να έρθει εγώ αυτήν την απώλεια δεν θα την ξεπεράσω ποτέ.Ήταν το πρώτο μου μωρό ,με αυτό ένιωσα για πρώτη φορά να γίνομαι μαμά και ας μην το κράτησα στην αγκαλιά μου.Ήταν αγοράκι.Έχω και 3D φωτογραφία του από το doppler.Ένα τέλεια σχηματισμένο προσωπάκι.Θα το αγαπώ για πάντα.Τον τελευταίο καιρό μαθαίνω για τις ξαδέρφες μου και φίλες που γεννανε όλες αυτόν τον μήνα και μέσα στον επόμενο και χαίρομαι αλλά από την άλλη με πιάνει το παράπονο και κλαίω.Αισθάνομαι ότι μερικές φορές δεν μπορώ να το διαχειριστώ.Έχω ξεσπάσματα θυμού.Μου έχουν πεί να δώ ψυχολόγο αλλά ένας πνευματικός νομίζω ότι θα μου ταίριαζε περισσότερο.Ο άντρας μου είναι υπέροχος ,αγαπιόμαστε και του αξίζουν τα καλύτερα γι'αυτό δεν θέλω να εκδηλώνομαι μπροστά του γιατί και αυτός ξέρω ότι πληγώθηκε.Ευτυχώς που πηγαίνω στην δουλειά και κάπως έτσι προσπαθώ να πορευτώ.Εύχομαι υγεία και ευτυχία σε όλους.