ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Είχα πριν από 7-8 μήνες μία σχέση με έναν άντρα 10 χρόνια μεγαλύτερο μου. 32 εγώ. Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας κ από τις 2 πλευρές. Τα βρήκαμε την επόμενη μέρα αφότου αυτός μου το ζήτησε κ έκανε όλες τις πρώτες κινήσεις. Με συνεπήρε ο ενθουσιασμός του κ επειδή με ενδιαφέρει να κάνω οικογένεια τον πήρα σοβαρά από την αρχή. Να μη σας τα πολυλογώ, μετά από ένα μήνα ο κύριος (δεν προχωρήσαμε στο σεξ) άρχισε να εξαφανίζεται με αποτέλεσμα να το λήξουμε. Με στεναχώρησε λιγάκι γιατί πραγματικά μου άρεσε αυτός ο άνθρωπος.. Αλλά οκ, προχώρησα παρακάτω φυσικά. Μετά από μερικούς μήνες ήρθε ένας φίλος απ'τα παλιά κ μου εξομολογήθηκε τι νιώθει για μένα εδώ κ 3 χρόνια. Εγώ το είχα καταλάβει φυσικά αλλά δεν έκανα τίποτα επειδή δε μου άρεσε. Επειδή όμως μου άρεσε ο τρόπος του κ διέκρινα σε αυτόν ευγένεια ψυχής κ γενικά ότι είναι ένα καλό παιδί αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία.. Κ που ξέρεις σκεφτόμουν! Ίσως αυτός να είναι ο άνθρωπος σου.Τελοσπάντων, επειδή το παιδί αυτό μένει εξωτερικό αναγκαστικά θα φύγω κ γω. Ακόμη δεν είμαστε επίσημα μαζί κ τον περιμένω να έρθει σε μερικές μέρες να τα πούμε από κοντα. Σε αυτό λοιπόν το διάστημα έσκασε μύτη ο πρώην. Με διεκδικεί φανερά, δείχνει ότι με θέλει να προσπαθήσουμε πάλι. Αλλά όχι βιαστικά όπως μου είπε. Κ μου ανοίχτηκε κ αυτός, παραδέχτηκε το λάθος του για το παρελθόν, παραδέχτηκε ότι είναι ''μαλάκας'' για το πως φέρθηκε. Μου προτεινε πολλές φορες να βρεθούμε, έλεγα πάντα όχι. Μία μέρα λοιπόν, μετά από πολλά, δεχτηκα. Πέρασα πολύ όμορφα κ ΄τωρα παιδιά τι κάνω; Έχω ένα δίλημμα μες τη καρδιά μου.. Εκεί που πάω να στρώσω τη ζωή μου, ερχεται κ με αναστατώνει.. Κ αν ακούσω τη καρδιά γυρνάω στον πρώην, αν ακούσω το μυαλό κοιτάω μπροστά.. πφφ.. εύχομαι κανείς να μη βιώσει τέτοια διλήμματα... Ευχαριστώ για το χρόνο σας.