Κανείς δεν έχει φίλους μετά τα 30. Απλώς λειτουργούν οι φιλίες οι εφηβικές με τον νόμο της αδράνειας σαν αυτοκίνητο που ξέμεινε από βενζίνη και κυλάει 50 μέτρα ακόμα.Αν έχεις λεφτά η δημοφιλία σου ανεβαίνει αλλά πέφτει η δικιά τους. Αυτό που βλέπειςστα καφενεία και στις ταβέρνες δεν είναι φιλία αλλά λύση απελπισίας. Κοινωνικός αυνανισμός. Φιλία σημαίνει επιλογή, άρα αποκλεισμός κάποιων. Αυτό απαγορεύεται σήμερα. Κι έγινε σαν την κίνηση στις μεγαλουπόλεις. Απόκτησαν όλοι γρήγορα αυτοκίνητα αλλά κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει. Αν σημείωνα τις υποσχέσεις να βρεθούμε και να πάμε εκεί κι αλλού με όλους και όλες αυτούς που γνώρισα θα έγραφα βιβλίο. Γιατί δεν παίρνουν τηλέφωνο ενώ με αγαπάνε; γιατί ντρέπονται. Λες και αποφάσισαν οι άνθρωποι σε μία νύχτα πως από δω και πέρα είναι ενόχληση να ζητάςαπό κάποιον να βρεθείς χωρίς άλλο λόγο μόνο για να βρεθείτε. Κοντολογής οι άνθρωποιτρομοκρατούνται απολύτως στην ιδέα της φιλίας, σαν παρθένες στην ιδέα του έρωτα.Θέλουν αλλά δεν μπορούν. "οι φίλοι με επισκέπτονται σε δόσεις- Αδιάφοροι, ανυπόφοροι, παράφοροι."
23.6.2019 | 02:29
Άτιτλο
Ειμαι 40.Εκτός απο τα παιδικα μου χρονια και ελάχιστα απο τα εφηβικά μου δεν ειχα αυτο που λένε φίλους για να βγω έξω.Το μεγαλυτερο μέρος της ζωής μου ήμουν άφιλος.Υπαρχει άραγε κάποιος- καποια σαν εμένα εκεί έξω ή είμαι παράδειγμα προς αποφυγή ;;;!!
1
