Ξέρεις η ζωή είναι τροχός,αισθάνομαι από όσα γράφεις ότι ήρθε η ώρα να δεις και εσύ την άλλη πλευρά!
21.6.2019 | 11:10
Περίεργη σχέση
Γεια σας! Μετά από μια σχέση 12ετων χώρισα και και ερωτεύτηκα κάποιον άλλον άντρα. Εκείνος είναι 35 και εγώ 30. Είμαστε μαζί 9 μήνες. Υπήρχε και υπάρχει πολύ πάθος, έρωτας, ζήλια, διεκδίκηση, απίστευτο σεξ, ανταγωνισμός, τσακωμοί. Είμαστε τα δύο άκρα... Δεν ταιριάζουμε σε βασικά πράγματα όπως χόμπι, ιδεολογίες κτλ. Η επικοινωνία μας είναι φτωχή αλλά όταν τα σώματα μας έρχονται κοντά ξεχνάω τα πάντα . Αυτό που μας δένει είναι κυρίως η σωματική έλξη και η ανάγκη μας για συντροφικότητα. Μείναμε μαζί από τις πρώτες ημέρες και μας αρέσει αυτό. Τώρα έπιασε δουλειά από τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ. Όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι πολύ δύσκολο κυριως για μένα αφού δεν έχουμε καθόλου ποιοτικό χρόνο. Με θέλει μαζί του όλη μέρα στη δουλειά και εγώ το κάνω κατά μεγάλο βαθμό. Βαριέμαι απίστευτα να κάθομαι εκεί και να περιμένω και έχουν σπάσει τα νεύρα μου. Από την άλλη όμως δεν μπορώ και μακριά του. Την ίδια στιγμή έχω παραμελήσει τη δική μου ζωή.. Σταμάτησα τα ωραία μου χόμπι, δεν βλέπω τους φίλους μου και γενικά ολη μέρα ασχολούμαι με εκείνον. Δεν φτάνει αυτό... Δεν το εκτιμάει κιόλας. Όλο ζηλεύει, όλο έχει παράπονα ότι δεν κάθομαι αρκετά μαζί του, μου ζητάει να του κάνω εξυπηρετήσεις και γενικά νιώθω σαν να τρέχω πίσω από ένα απαιτητικό παιδί. Αντιδράω και τσακωνόμαστε αλλά πάλι στο τέλος κάνω το δικό του. Η ζήλια του έχει φτάσει στα άκρα. Για παράδειγμα πήρα καταλαθος μια κάρτα για το κινητό που ήταν άλλης εταιρίας και μου λέει " Ναι βέβαια εσύ έχεις κρυφές κάρτες για να μιλάς με άλλους και για αυτό μπερδεύτηκες ". Τον θέλω πολύ, μου αρέσει σαν άντρας αλλά βλέπω ξεκάθαρα τα προβλήματα. Έως τώρα το έβλεπα σαν μια πρόκληση για να εξελιχθω σαν άνθρωπος, ας πούμε να αποκτήσω μεγαλύτερη υπομονή κτλ γιατί και εγώ δεν ήμουν πριν ο πιο καλός χαρακτήρας... Αλλά τώρα έχω γίνει πολυ καλή για κάποιον που δεν το εκτιμά και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Τι να κάνω δεν ξέρω. Με στεναχωρεί που δεν περνάμε χρόνο μόνοι μας και το ότι με καταπιέζει. Είμαι μπερδεμένη. Αξίζει να προσπαθήσω; Και αν ναι τι μπορώ να να αλλάξω για να είμαστε και οι δυο χαρούμενοι;
6