ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ δεν είχα όνειρο να κάνω οικογένεια και παιδιά. Όλα μου τα όνειρα πάντα περιστρεφονταν γύρω από τη δουλειά και την επαγγελματική επιτυχία. Το ίδιο ισχύει και σήμερα που είμαι 23. Δεν μου αρέσει η ζωή που συνεπάγεται η μητρότητα για πολλούς και διάφορους λόγους, αν και τα παιδιά τα λατρεύω, αρκεί να είναι των άλλων. Τις τελευταίες μέρες όμως συνειδητοποίησα ότι τον τελευταίο χρόνο έχω περίεργη συμπεριφορά. Κάθε φορά που βλέπω μωρό στο δρόμο μόνο που δεν ξεκινάω τις κολο τούμπες από την χαρά μου, κολλάω στη βιτρίνα μαγαζιων με παιδικά, στο ίντερνετ ψάχνω προϊόντα βρεφικές περιποίησης - δεν ξέρω πως μου ήρθε να το κάνω -, έχω διαβάσει ένα σωρό πράγματα για την εγκυμοσύνη και το θηλασμό, αν και το θέμα δεν με απασχολεί και άλλα πολλά. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι που μου το επεσήμανε η κολλητή μου πριν λίγο καιρό και αρχισε να με κοροϊδεύει ότι θέλω να γίνω μάνα. Εμένα η ιδέα και μόνο ενός παιδιού, όχι μόνο τώρα που ούτως ή άλλως είμαι μικρή αλλά και για το μέλλον, μου φαίνεται έως τρομακτική. Άλλα όνειρα έχω στη ζωή μου, θέλω να δουλέψω πολύ και να πετύχω στη δουλειά μου, χωρίς να έχω παιδιά να μου βάζουν εμπόδια και να μην μπορώ να ζήσω τη ζωή που θέλω. Έχω σχέση εδώ και ένα χρόνο και είμαι πολύ ερωτευμένη με τον φίλο μου. Τον λατρεύω!!! Παίρνω αντισυλληπτικα για να αποτρέψω κάθε ενδεχόμενο εγκυμοσύνης. Υπάρχουν όμως στιγμές που-θα ακουστεί κουλό- αλλά ειδικά μετά το σεξ θέλω να του κάνω 10 παιδιά. Μου αρέσει που τελειώνει μέσα μου. Τι έχω πάθει; κάνουμε σεξ και με ερεθίζει η ιδέα του να μείνω έγκυος, ενώ παίρνω αντισυλληπτικα ακριβώς για να αποκλείσω αυτήν την πιθανότητα. Είναι φυσιολογικό τώρα αυτό; τι μου συμβαίνει; δεν μου έχει ξανά τύχει ποτέ στο παρελθόν. χάζεψα; λέτε να χτύπησε το βιολογικό μου ρολόι; από τόσο νωρίς είναι δυνατόν; και να έχει χτυπήσει θα μπει στην σίγαση αλλά τι έχω πάθει τέλος πάντων;