ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν...εχω σχέση 3 χρόνια με ένα αγόρι τον είχα γνωρίσει στην δουλειά μου όπου δουλεύαμε μαζί τότε σε ένα νοσοκομείο. Αυτός κάποια στιγμή αποφάσισε ότι δεν του ταιριάζει αυτό που σπούδασε και παραιτήθηκε για να μην τον χάσω παραιτήθηκα κ εγώ και πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο να δουλέψουμε μαζί. Τελικά του άρεσαν αρκετά τα ξενοδοχειακα και του ταίριαζαν πολύ. Εγώ από την άλλη δεν περνούσα καλά στην δουλειά μου με αποτέλεσμα να γκρινιάζω και να κλαίω συνέχεια. Πέρσι σκεφτόμουν να φύγω από το ξενοδοχείο και να βρω σε νοσοκομείο πάλι αλλά τελικά δεν πήρα ποτέ την απόφαση κ ξανά ήρθα στο ξενοδοχείο και φέτος αλλά είχα στο μυαλό μου ότι σίγουρα φέτος θα είναι η τελευταία μου χρονια. Το αγόρι μου στηρίζει την απόφαση μου οποία και να είναι, δεν θέλει να παρατήσω το όνειρο μου για χάρη του και να θέλει να κάνω αυτό που νιώθω για να είμαι χαρούμενη. Υπάρχει μια θέση στο νοσοκομείο που θέλω να πάω με πολύ καλό μισθό και είναι μεγάλη ευκαιρία για εμένα, σχεδόν εχω πάρει την απόφαση να φύγω γτ 2 χρόνια καθόμουν στο ξενοδοχείο για το αγόρι μου και τώρα ήρθε η ώρα να πάρω μια σωστή απόφαση για τον εαυτό μου. Το θέμα είναι ότι δυσκολεύομαι τόσο πολύ όταν το σκέφτομαι, φοβάμαι μην τον χάσω όσο και να λέμε ότι θα τα καταφέρουμε φοβάμαι τόσο πολύ ότι θα αλλάξουν οι ζωές μας από την στιγμή που θα είμαστε χώρια και θα αρχίσει να με ξεχνάει και να κάνει την ζωή του χωρίς να με υπολογίζει πλέον. Θα νιώθω μισή χωρίς αυτόν αλλά νιώθω και μισή που δουλεύω σε ξενοδοχείο και όχι σε νοσοκομείο. Και δεν ζητάω πολλά την δουλειά μου και το αγόρι μου ζητάω..