ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και πώς να μη μετρήσει, άσχετα του τι λένε όλοι οι ξάφνου «προοδευτικοί/ες;» Το παρελθόν του καθενός/καθεμίας είναι τα αντίστοιχα με τις πινακίδες στους δρόμους και τα εξώφυλλαστα βιβλία που σε ενημερώνουν για το τι πρόκειται να διαβάσεις στο περιεχόμενό τους, ώστε να ξέρεις και τι θα συναντήσεις και να μην μπορείς μετά να πεις: Δεν ήξερα, δε γνώριζα κι έφαγα τη μούρη μου...Συνεπώς, όταν κάποιος/α έχει αλλάξει ένα Χ αριθμό συντρόφων και συνεχίζει έτσι ακάθεκτα έχοντας νοοτροπία…Μυκόνου, τύπου «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξουμε» που είναι ό,τι χειρότερο, αυτό τι δείχνει; Πάρα πολλά, καθότι το παρελθόν είναι κάτι που δύσκολα κρύβεται σε όποιον προσέχει τα σχετικά σημάδια και λέει πολλά για το χαρακτήρα ενός ατόμου.Πόσοι/ες δηλαδή θα το δέχονταν ευχάριστα αν μάθαιναν ότι ο/η σύντροφός τους είχε π.χ. καμιά 10 αριά πριν από αυτούς/ες; Μάλλον κανείς-καμία. Ή μήπως δε θα προβληματίζονταν γιατί ούτε με έναν/μία από όλους/ες αυτούς/ες δεν κατέληξε κάπου η γνωριμία-σχέση τουςκι ακόμη συνεχίζουν να αναζητούν τι; Δε θα αισθάνονταν σαν άλλο ένα «πουκάμισο» στη συλλογή του/της; Κι αν πουν όχι, τότε ψεύδονται μακράν στον εαυτό τους, γιατί το σαράκι στο μυαλό τους πάντα εκεί θα τριγυρνάει και θα τους/τις τρώει. Εκτός κι αν οι ίδιοι/ες έχουνκάνει παρόμοια κι αισθάνονται εντάξει με αυτό. Τι δείχνει λοιπόν για τη σταθερότητα χαρακτήρα κάποιου/ας αυτή η συνεχής αλλαγήσυντρόφων; Ότι πιθανότατα το συγκεκριμένο άτομο ούτε ξέρει τι ζητάει, ούτε γνωρίζει πώς να φερθεί μέσα σε μία σχέση, ούτε πώς να την κρατήσει, αλλά ούτε και σκοπεύει να κάνει κάποιο δεσμό με «βάσεις» που θα έχει μια κατάληξη, γιατί αν τίποτα δεν καταλήγει κάπουτότε ποιο το νόημα; Εκτός αν επιδιώκουν τις νέες «μόδες»: Απιστίες, κέρατο, σεξοσχέσεις, ελεύθερες-παράλληλες σχέσεις και πράσινα άλογα…που είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο, γιατί στο μέγεθος που γίνονται σήμερα σε σχέση με παλιότερα, θεωρώ ότι αυτές οι «μόδες» τηςκακιάς ώρας είναι βολικές δικαιολογίες (μιας και δε χρειάζονται πολλή σκέψη), για ανθρώπους με χαλαρές συνειδήσεις, χωρίς ηθικές αντιστάσεις και μας έφεραν σε αυτό το χάλι που είμαστε σήμερα.Για να επανέρθω, όταν κάποιος/α αλλάζει συνεχώς συντρόφους, το σημαντικότερο που δείχνει πρώτα απ’όλα για τον εαυτό του/της, είναι ότι είναι επιπόλαιο άτομο κι ενεργεί παρορμητικά, συνήθως (όχι πάντα) για να περνάει ο/η ίδιος/α καλά εις βάρος άλλων και στο τέλος όποτε του/της καπνίσει «παίρνω το καπελάκι μου και την κάνω για άλλαλιμανάκια…». Έτσι όμως πικραίνονται κι άνθρωποι αρκετές φορές, γιατί πέραν του ότι μερικοί/ες επενδύουν και συναισθηματικά, όσο μεγαλύτερο το παρελθόν κάποιου/ας, τόσο περισσότερα και τα κατάλοιπα κι απωθημένα που μένουν πίσω και τόσο πιο αναπόφευκτες είναι κάποια στιγμή να γίνουν συγκρίσεις των πρώην με τους νυν συντρόφους και να την πληρώσουν το πιθανότερο οι νυν. Για να μην αναφέρω και τα ΣΜΝ που οι πιθανότητες ανεβαίνουν κάθετα και μάλιστα σε αρκετά νοσήματα δε φαίνονται άμεσα στις εξετάσεις. Κερδίζεις το «παράσημο» αρκετό καιρό μετά και τρέχεις και δε φτάνεις. Μακρηγόρησα, αλλά το κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις κι όποιος σκέφτεται κι ενεργεί στη ζωή του σκεπτόμενος μόνον από τη…μέση και κάτω, στην πλειοψηφία του χάνει σε βάθος χρόνου.