ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εχθές που μου είπες ότι σου λείπω λιγακι, ένιωσα ότι επειδή είσαι μόνος σου μου το είπες. Όταν είσαι έξω με φίλους με ξεχνάς. Και τώρα που θα γυρνάς από εδώ και από εκεί θα γνωρίσεις άλλες και θα με ξεχάσεις τελείως. Το ξέρω, έτσι ειναι. Πόσο πονάω μέσα μου , πιστεύω θα την ξανά πατήσω και θα φάω τα μούτρα μου πάλι μαζί σου. Αλλά δεν μπορώ να σε διαγράψω και τελείως, έχουμε μια τόσο όμορφη σχέση και ακόμα και τώρα που δεν είμαστε μαζί. Μιλάμε, λέμε τα νέα μας. Αλλά πόσο φοβάμαι ότι με τον καιρό θα είμαι μια ανάμνηση μόνο. Θα ξεκινήσεις να κάνεις καινούριες γνωριμίες και εγώ θα σε σκέφτομαι, θα σκέφτομαι που με ακουμπούσες και μουδιαζα, που με φιλουσες και ήμουν ευτυχισμένη που όταν χάνομουν στην αγκαλιά σου τίποτ άλλο δεν ήθελα, μόνο εσένα. Και τώρα γίναμε δύο απλή φίλη. Μου λείπεις πολύ, μου λείπουν τα μεγάλα σου χέρια, το ζεστό σου δέρμα και ένα φίλη σου η έστω μια αγκαλιά να ξανά κοιμηθώ μαζί σου και μετά να ξανά φύγω. Αυτό..... Ήθελα μόνο εσένα να σε είχα πάντα στη ζωή μου σαν να ήσουν το άλλο μου μισό, έτσι μου είχες πει κάποτε ότι ήμουν ο άνθρωπος σου. Αυτό ήθελα να γεράσουμε μαζί , με τις παραξενιές σου και με τα αστεία σου. Μόνο αυτό ήθελα. Ουτοπικό.... Τώρα πια χαθήκαμε στον εγωισμό μας.