ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

34 χρονών, με πτυχίο και μεταπτυχιακό, κάτοικος μεγάλου νησιού. Μετά από σπουδές και πρακτική στην Αθήνα, στρατό και 2 χρόνια εργασία στο εξωτερικό, οι συνθήκες τα έφεραν έτσι ώστε γύρισα πίσω στον τόπο μου. Ενώ από την μια μου αρέσει το νησί μου με τα καλά του και τα κακά του (ακόμα και τον χειμώνα υπάρχουν δραστηριότητες κυρίως λόγω του Πανεπιστημίου εδώ), μου αρέσει που έχω την παρέα μου (ακόμα εργένηδες όλοι οι κολλητοί οπότε υπάρχει η δυνατότητα να πιούμε και ένα ποτό όποτε θέλουμε χωρίς τις έγνοιες ενός οικογενειάρχη) και τους γονείς μου, έχει αρχίσει και μου φαίνεται αρκετά μη φυσιολογικό το ότι σε αυτή την ηλικία αναγκάζομαι ακόμα να μένω στο πατρικό μου. Δυστυχώς στον τομέα μου δεν παίζουν πολλές δουλειές Ελλάδα και είμαι 4 μήνες άνεργος ύστερα από μια σύντομη εργασία στο δημόσιο με ΣΟΧ. Από την μια λέω στον εαυτό μου να δώσω λίγο χρόνο μπας και βρω κάτι (εννοείται και σε μη σχετικό με τις σπουδές επάγγελμα, πλέον δεν υπάρχουν τέτοιες πολυτέλειες). Από την άλλη λέω να τα παρατήσω όλα μιας και δεσμεύσεις δεν έχω (του τύπου γυναίκα, παιδιά) και να σηκωθώ να ξαναφύγω σε μέρη με καλό μισθό , καλές συνθήκες εργασίας και αξιοκρατία (όχι απαραίτητα στην "ανεπτυγμένη" Βόρεια και Δυτική Ευρώπη). Και στην τελική ας ξαναμιλάω με τους δικούς μου μέσω Skype, δεν είναι το ιδανικό αλλά καλύτερο από το τίποτα. Επειδή πλέον δεν είμαι και κανας πιτσιρικάς, αλλά ένας άνθρωπος που στο μυαλό του έχει μπει η ιδέα σιγά σιγά να βρω μια κατάλληλη κοπέλα με απώτερο στόχο την οικογένεια, δεν την παλεύω άλλο να ζω με δανεικά, να μην έχω αμάξι, να μου χρωστάνε ακόμα 1.000 ευρώ από παλαιότερη δουλειά, να μην δικαιούμαι επίδομα από τον ΟΑΕΔ και στον τραπεζικό μου λογαριασμό να έχουν μείνει ούτε 2 χιλιάρικα. Το σταυροδρόμι είναι κρίσιμο και άπαξ και φύγω θα την κάνω για μόνιμα και θα έρχομαι εδώ Πάσχα και καλοκαίρι..Should I stay or should I go λοιπόν που έλεγαν κάποτε και οι Clash;