ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα ειμαι κοπελα και θελω πολυ τις γνωμες σας σε 2 θεματα που με εχουν φθασει στο σημειο να ειμαι απελπισμενη και αλληλεπιδρουν μιας που δεν εχω κανεναν να τα πω.Αν μπορειτε διαβαστετο ως το τελος γιατι εχει σημασια ακομα και αν απο την αρχη πιστεψετε οτι εχετε καταλαβει. θα προσπαθησω να τα γραψω οσο πιο συνοπτικα γινεται.Προσφατα ξεκαθαρισαμε μετα απο πολυ καιρο μουγγας τι ετρεχε μεταξυ μας επιτελους με την 14 χρονια κολλητη μου και απο τοτε εκανα εγω 2 κινησεις να της μιλησω δεδομενου οτι τα βρηκαμε και εκεινη τιποτα. Ηταν η μονη φιλη που εχω , να βγαιναμε , να λεμε πραγματα - γιατι ναι ενταξει εχω γνωστες που τις χαιρεταω που θα πιασουμε κουβεντα σε μια κοινωνικη ομαδα- αλλα ως εκει. πλεον δεν εχω κανεναν φιλο καμια φιλη. Εχω ομως μια σχεση 14 μηνες η οποια ειναι πολυ υγιεις και ειμαστε γενικοτερα μια χαρα και πολυ χαρουμενοι σε οποιο κομματι της σχεσης και αν σκεφτειτε. Δεν σταματει να ειναι τρυφερος να μου λεει πως μαγαπαει σε σημειο "εκνευριστικο" και να μου λεει ποσα ονειρα εχει μαζι μου, τοσο ειλικρινεις και καλοκαρδος η αληθεια του ποναει και ολα αυτα εχουν φανει και στους αλλους ανθρωπους στο πως τους φερεται και οσο περνανε οι μερες επιβεβαιωνονται ολο αυτα ολο και πιο πολυ. Το θεμα ειναι οτι εδω και 1 βδομαδα σχεδον μου μιλαει καποιος αλλος. Ο αλλος δεν ξερει για το αγορι μου , το αγορι μου δεν ξερει για τον αλλον.Βριζω πολυ ασχημα τον εαυτο μου που του απανταω και απο την αλλη περιμενω να μου στειλει μηνυμα ή να με παρει τηλεφωνο πως και πως. Το σκεφτομαι και ολας μηπως δεχθω να βγουμε. Γιατι το κανω αυτο; γιατι δεν σεβομαι την αγαπη την ειλικρινεια την στοργη που μου δινει το αγορι μου; μηπως νομιζω οτι τον αγαπω αλλα δεν τον αγαπω; και αφου δεν τον αγαπω γιατι νιωθω σαν παιδι διπλα του; γιατι περιμενω πως και πως να τον δω και στην αγκαλια του νιωθω να με λουζει απεραντι ευτυχια; που μακρια του δεν υπαρχει αυτο το συναισθημα! απο την αλλη με ελκυει πολυ ο αλλος. Ειμαι κατα της απιστιας του εχω πει δεν θα τον πληγωσω ποτε οπως μου εχει πει και εκεινος και παντα συμβουλευω τους αλλους να μην το κανουν και αν τους το εχουν κανει να φυγουν. Φοβαμαι να πληγωθει δεν θελω. μου εχει πει οτι πριν απο εμενα ηταν ενα μαυρο συννεφο και πλεον μαζι μου ειναι χαρουμενος και αυτο τα λεει ολα. Απο την αλλη οταν ερχεται το μηνυμα του αλλου νιωθω πολυ ευχαριστα (οχι ομως ευτυχια οπως με το αγορι μου). Αν τον αφησω και δεν του ξανααπαντησω απλα θα φανω κακια και θα εχω δωσει ψευτικες ελπιδες σε εναν αλλον ανρθωπο. Θελω να του πω οτι δεν θελω να ξαναμιλησουμε απο την αλλη νιωθω οτι δεν το εννοω και οτι θελω. Και ερχομαι παλι στο πρωτο διλλημα περι φιλιας. Μηπως απλα το κανω για να νιωσω οτι εχω και εναν αλλον φιλο/φιλη δεν εχει σημασια απλα εναν αλλον ανθρωπο περα απο το αγορι μου; και δεν το εχω καταλαβει; ποσο σπαστικο να μην καταλαβαινεις ουτε τον ιδιο σου τον εαυτο. να κανεις πραγματα που ο ιδιος θεωρεις απρεπη. Να μη θελεις το κακο κανενος - να σιχαινεσαι την σκεψη αυτη - και απο την αλλη να πραττεις τοσο λαθος. μου ερχεται να φυγω απο ολους και ολα και να μεινω εγω και ο εαυτος μου γιατι νιωθω οτι γεννηθηκα για να πληγωνω τους αλλους γιαυτο μαλλον με παρατησαν και ολες μου οι φιλες , αλλωστε δεν ειναι η πρωτη φορα που τα κανω μανταρα .και οτι θα επρεπε να ντρεπομαι που υπαρχω και θελω να μου το επιβεβαιωσετε.