ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα. αρχικά να εξηγήσω τον τίτλο. γράφω περίπου γιατί δεν είναι το κλασσικό σκηνικό, όχι ότι αμφισβητώ ότι είναι. θα καταλαβετε στην συνέχεια . Με το αγόρι μου είμαστε και οι 2 στα 20πλας και έφυγε για στρατο. Γενικά έχουμε μια πολύ ήρεμη σχέση, δεν έχουμε εντάσεις, λίγα πράγματα σαν άνθρωποι και αυτά όχι έντονα. βασιζόμαστε στην αγάπη και την ειλικρίνεια και είμαστε χαρούμενοι. Επειδή είναι η πρώτη φορά που τον αποχωρίζομαι όσο να ναι αισθάνομαι λίγο ασχημα καμιά φορά, και ας είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου ότι δεν πρέπει γιατί δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό. Το προβλημα είναι ότι τώρα το σ/κ που βγαίνει για πολλές ώρες με τους φίλους του από εκεί, εκνευριζομαι και ζηλεύω τόσο πολύ τους φίλους του που είναι κοντά του. Αντί να κάνουμε εμείς βόλτες στο νησί (δεν ζηλεύω το νησί αλλά γιατί όχι θα κάναμε και διακοπές αλλα δεν με νοιάζει αυτό απλά το αναφέρω) και ξεσπάω πάνω του και ξέρω δεν βοηθάει στην κατάσταση του γιατί λέει κουράζεται εκεί. Δεν του το κάνω γενικά αυτό ούτε στο στρατό για κάποιο άλλο λόγο ούτε όταν ήταν εδώ και έβγαινε με τους φίλους του. Όχι μόνο γιατί δεν πρέπει αλλά επειδή το βρίσκω πραγματικά λάθος. Με παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο 2-5 φορές από μόνος του και του έχω πει να μην παίρνει αν δεν μπορεί και όντως δεν με απασχολει. Θα ήταν πολύ άσχημο να ήμουν υστερικη σε μια τόσο δύσκολη περίοδο και ούτε εγώ αν ήμουν στη θέση του θα ήθελα να μου το κάνουν. Αλλά το σ/κ του μιλάω απότομα και εκνευρισμενη και τον ενοχλεί και φαίνεται και κάθε Δευτέρα το μετανιώνω.