ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω έναν μικρότερο αδερφό 10 χρόνια για την ακρίβεια,εγώ 24(κορίτσι) αυτός 14.Επειδη η μητέρα μου δουλεύε πολλές ωρες όταν ήταν μικρός εγώ είχα μεγάλη ευθύνη για αυτόν. Βέβαια ήταν και ο πατέρας μου και ο μεγάλος μου αδελφός.Το θέμα μου είναι ότι νομίζω ότι γίνεται μαμακιας και αδερφακιας.Δηλαδη οκ με τον πατέρα μου και τον μεγάλο μου αδερφό καλά τα πάνε αλλά δεν τους κολλάει συνέχεια αλλά με μένα και την μητέρα μου όλο αγκαλιές και έτσι.Εχω προσπάθησει να του το κόψω όχι γιατί αισθάνομαι αβολα,και εγώ φιλάω και αγκαλιάζω τους γονείς μου αλλά φοβάμαι μην του μείνει κουσούρι.Φοβαμαι και αυτό που λένε μερικοι ότι όταν ψαχνουμε σύντροφό θέλουμε κάποιον σαν τους γονείς μας δηλαδή να μας φροντίζει και να μας περιποιείται.Και ειδικά στις περιπτώσεις των αγοριών που η μητέρα τους τους φροντίζει και τους κάνει όλα τα χατίρια.Εγω σαν άτομο δεν είμαι έτσι,όταν δεν σηκώνεται να κάνει καμία δουλειά στο σπίτι εκνευρίζομαι όχι για μένα αλλά για εκείνον.Ο πατέρας μου είχε μεγαλώσει με αυτό το πρότυπο (νομίζω ότι ήταν λίγο μαμακιας οσο ζούσε η γιαγιά μου) και τα περίμενε όλα από τους άλλους.Εμενα μου αρέσει η ανεξαρτησία και θέλω και ο μικρός μου αδερφός να μάθει έτσι.Επειδη ώρες ώρες νιώθω ότι με θαυμάζει και δε μου αρέσει γιατί δεν θεωρώ ότι είμαι άξια σεβασμού,ανταυτου του λέω να θαυμάζει το μεγάλο μου αδερφό(τον οποίο θαυμάζω και εγώ).Έχετε τίποτα συμβουλες;Γιατί εμένα μου λέει ότι δεν είναι μαμακιας(ή αδερφακιας) και ότι επειδή τον επισκέπτομαι μόνο κάθε καλοκαίρι του λειπω.θελω να γίνει λίγο πιο σκληροτράχηλος γιατί είναι λίγο ευαίσθητος και κλαίει εύκολα(ξέρω ακούγεται σεξιστικό αλλά δεν το εννοώ με αυτή την έννοια απλά παρεξηγείται εύκολα)