Κάπως άσχετο, αλλά θα το πω: ήταν μια περίοδος που ταξίδευα συχνά λόγω δουλειάς. Η μάνα μου ένιωθε πιο περήφανη να λέει στις φίλες της πως πάω Βρυξέλλες σε σχέση με, ξέρωγω, Κρακοβία. Και ας λαχταρούσα εγώ να δω την Κρακοβία. Οι Βρυξέλλες συμβόλιζαν ένα συγκεκριμένο κοινωνικό στάτους στο μυαλό της μάνας μου, κι έναν αέρα ευρωπαϊκό.
2.8.2019 | 23:42
.
Σε συζητήσεις γονιών ακούς να λένε με περηφάνια :εμενα το παιδί μου είναι δικηγόρος, γιατρός, στρατιωτικός. Και χαίρονται και είναι περηφανοι. Δηλαδή η άλλη μάνα που το παιδί της σπούδασε πχ χημικός η μαθηματικός και δεν βρίσκει δουλειά τι πρεπει να πει? Γιατί η αξία κάποιου κρίνεται τόσο από τη δουλειά του?
7