ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η φτώχεια είναι μια κατάσταση απόλυτα συνυφασμένη με την ύπαρξη μου.Μεγάλωσα με πολλές στερήσεις,σε μια εποχή που οι περισσότεροι είχαν τα πάντα.Ηθελα τόσο πολύ να έχω ένα επιτραπέζιο και έστω μια Barbie. Δεν είχα παιχνίδια και σκαρωνα μονη μου διάφορα για να παίζω.Φορουσα ρούχα από τα παιδιά της γειτονιάς,και είχα ένα κιτρινισμενο ζευγάρι πάνινα παπούτσια για το σχολείο Εφαγα κοροιδεμα στο σχολείο...Για αγγλικά και ωδεία ούτε λόγος.Πηγαινα στο κολυμβητήριο και μου ζητούσε ο προπονητής τα χρήματα ούτε που ξαναπήγα ντράπηκα.Και η ώρα του κυλικείου η πιο μαρτυρική Αχ!!! Εκείνες οι ζέστες τυρόπιτες που έτρωγαν τα παιδιά με γάλα κακάο,κολλούσαν τα ματάκια μου πάνω τους. Βεβαια μεγάλο άχτι το γνωστό σε όλους σοκολατένιο αλειμμα.Ποτε δεν είχαμε στο σπίτι. Και τα δοντακια παρέμειναν στραβά γιατί που λεφτά για σιδεράκια...Τι θέλω και σας τα λέω όλα αυτά; Δε μιλάω εύκολα για αυτά , μοιάζουν λίγο με ιστορία άλλης εποχής αλλά εγώ τα έζησα και με καθόρισαν...Και τώρα φτωχαδακι είμαι μωρέ αλλά ως ενήλικας το βιώνω αλλιώς.Δεν με πειράζει πια που δεν έχω λεφτά να φάω γεμιστά μπισκότα,αλλά λιώνω από την αγωνία πως θα πληρώσω λογαριασμούς.Σκληρο πράγμα η φτώχεια πολύ σκληρό και την σηκώνω για χρόνια ολόκληρα στην πλάτη μου...