ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας.Ειμαι 19 χρόνων και η ζωή μου ειναι απαισια.Απο την αρχή της ζωής μου όλα πάνε σκατα και κανείς δεν με βοηθά πραγματικά.Οι γονείς μου χώρισαν όταν ειμουν μόλις 3 χρόνων.Οι συγγενείς μου μου λέγαν ότι περνούσα πολύ δύσκολα χρόνια τότε(όχι ότι δεν περνάω και τωρα).Στα 4 μου πήγα να χάσω από τροχαίο την μαμά μου,ευτυχώς όμως έζησε είναι υγιείς απλά έχει 67% αναπηρία.Δυστηχως με αυτό το πρόβλημα που έχει με την μητέρα μου για χρόνια που ειμουν μαζί της δεν μπορούσα να συζω μαλώναμε συνέχεια κάθε μέρα γκρινιαζε είχε εγκεφαλικά προβλήματα ήταν πολύ δύσκολα.Εκτος αυτού είχα όμως και κοινωνικά πρόβληματα.Ο ι συμμαθητές μου με κορόιδευαν η με έκαναν bullying καθ ολα τα χρόνια του σχολείου μου.Το χόμπυ μου και αυτό που αγαπώ και έχει ουσία που ζω είναι το ποδόσφαιρο.Μικρος στην ηλικία των 9-10 που ξεκίνησα ενεργά να παίζω δεν ειμουν καλός παίκτης ειμουν κακός.Παντα με επέλεγαν τελευταίο στην ομάδα και δεν με θέλαν πότε.Παρολα αυτά δεν τα παράτησα όσο άχρηστος και αν ειμουν προσπαθησα με δουλειά να γίνω καλύτερος.Ετσι πέρασα εξαρχής τα χρόνια μου στο δημοτικό.Μαλωματα με την μητέρα μου, bullying ειμουν άχρηστος σε αυτό που αγαπούσα δεν είχα ταλέντο,αλλά ποτέ δεν τα παράτησα.Ο πατέρας μου δεν πολυνοιαζοταν για μένα ένιωθα μερικές φορές ότι με έπαιρνε από την μαμα μου από αγαρεια.Μερικες φορές γκρινιαζε από την κούραση που έλεγε ότι ειχε όταν γυρνουσε πίσω και με άφηνε στην μαμά.Επισης ήθελα να πάω σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου και εμένα στην Χαριλάου και πηγαμε να εγγραφτω στον Αρη.Δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό αλλα δεν δέχτηκαν ένα 9 χρόνο παιδί γιατί δεν είχα παίξει σε άλλη ομάδα πριν.με πλήγωσε πολύ αυτο.Στο γυμνάσιο τα πράματα έγιναν ακόμη χειρότερα.Εκτος ότι αυτά τα προβλήματα συνέχιζαν η μητέρα μου δεν με άφηνε να βγαίνω έξω η έστω με άφηνε αλλά για πολύ λίγο έτσι ώστε να μην έχω φιλούς να είμαι μόνος ,να πηγαίνω μόνος στο σχολείο να μην έχω φιλούς να μην μου μιλά κανείς .Στην μπαλα δεν ειμουν καλός έκανα ακόμα προπονήσεις παρόλο πήγαινα και μόνος μου για να βελτιωθώ παράπανω.Επειδη είχα αυτά τα προβλήματα δεν ειμουν χαρούμενος δεν μιλούσα πότε ειμουν πάντα με σκυμμένο το κεφάλι επειδή με 'έριχναν' οι αλλοι.επισης ο πατέρας μου ξαναπαντρευτηκε και η μητρια μου δηλαδή η νέα του γυναίκα με αντιπαθεί.ερχομουν σε αυτούς και ποτέ μου δεν ένιωθα 'σπιτι ' ένιωθα πάντα άβολα ότι ειμουν το 'λαθος' ότι δεν έπρεπε να γεννηθω η μητρια μου δεν με καλοδεχοταν στο σπίτι με έκανε να νιώθω άσχημα και δεν της ενοιαζε.παρολα αυτά εγώ με σκυμμένο το κεφάλι τα πάλεψα και αυτα.στο λύκειο τα πράματα ήταν πολύ δύσκολα πάλι .στην α λύκειου δεν άντεχα να ζω με την μητέρα μου με καταπίεζε παρά πολύ μαλώναμε συνέχεια και με νύχια και με δόντια στην β λυκείου πήγα στον μπαμπά για να ζω έστω λίγο καλύτερα.τα πρόβληματα που έχω ακόμη συνεχίζουν.Δυστηχωσ εκείνη την χρονιά έβγαλα πρόβλημα στις γαμπες μου το 2015 δλδ. οταν τρεχω έχω ανυποφορους πόνους δεν μπορούσα να βγάλω εύκολα μια προπόνηση.το πα στους γονείς μου αλλά δεν με έδιναν και πολύ σημασία να με κάνουν καλα.αυτο το πρόβλημα βγήκε λόγω άγχους κι στεναχώριας.ΠΑΡΟΛΑ αυτά ΔΕΝ ΤΑ ΒΑΛΑ ΚΑΤΩ.παλεψα ξανά και ξανά .στην β λυκείου που ήρθα στην Καβάλα και στον μπαμπά Μ τα πράματα όντως ήταν καλύτερα αλλά δεν ήταν καλά .είχα θέματα με την μητρια μου στο σχολείο με κορόιδευαν πάλι αλλά αυτήν την φορά είχα και μερικά παιδιά για να κάνω παρέα ,με έκαναν bullying με συμπεριφεροντουσαν άσχημα παρόλο που έφυγα με καβγά ασχημο από την μαμά μου και ειμουν χαλιά.Με πληγωσε πολύ που δεν μπόρεσα ποτέ να μπω σε σχολική ομάδα ούτε στο γυμνάσιο ούτε στο λύκειο.στο λύκειο ειδικά που με φέρθηκαν και ρατσιστικά επειδή ειμουν καινούργιος από άλλη πόλη ίσως και δεν με συμπαθησαν.στην μπαλα βελτιωθηκα παρά μα πάρα πολύ με την δουλειά που έκανα .τα παιδιά στο γυμνάσιο στην Θεσσαλονίκη εντυπωσιάστηκαν μαζί μου για το ποσο καλός και καλύτερος που ειμουν από αυτούς όταν πάιξαμε το καλοκαίρι του 18 μπαλα που είχαμε συνεννοηθεί παρόλο που είχα τα πόδια μου.Μπορεσα και πήρα το αίμα μου πίσω.ειμαι 19 πλέον το πρόβλημα που έχω με έκανε να χάσω 3 ποδοσφαιρικά χρόνια,με έδιωξαν από 2 ομάδες ερασιτεχνικές μέχρις στιγμής κάτι το οποίο είναι απογοητευτικό γιατί δεν γίνεται να διώχνεις ένα 17 χρόνο παιδί που έχει μέλλον (και να πω ότι δεν ειμουν καλός εντάξει) ,τέλος πάντων στην ζωή μου είχα και έχω ένα όνειρο να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και δεν μου έχει δωθεί έστω μια ευκαιρία ,ενώ έχει σίγουρα δωθεί σε όλους .είμαι πολύ αδικιμενος σε αυτό.εκτοσ της μπάλας δουλεύω σαν τον βλακα στο μαγαζί του μπαμπά μου το οποίο είναι στο όνομα της μητριάς μου και τα μικρά αδέλφια μου 4-7 χρόνων (τα παιδιά της ) θα πάρουν αυτήν την περιουσία χωρίς να έχουν ρίξει ιδρώτα χωρίς να έχουν θυσιαστει πράγματα για αυτόυς και ενώ η μητρια μου εκμεταλλευεται τον μπαμπα μου για να τα έχουν τα παιδιά τους ολα.ενώ εγώ την χρονιά των πανελλαδικών δεν έβγαινα έξω έκανα οικονομία για να μην ζοριζω τον πατέρα μου στα οικονομικά δεν πήγα ούτε 5μερη για το καλό και μόνο να βοηθήσω .τώρα πλέον 19 χρόνων καλοκαίρι 2019 κανένας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα οι φιλοι οι λίγοι που είχα δεν μου μιλάνε δεν με ρωτάνε εστω τι κάνω πως είμαι και με απογοήτευσαν πραγματικά κάποια άτομα γιατί με ειδαν μόνο για κέρδος και τώρα ούτε με μιλάνε.ειμαι μόνος και πάλι μόνος η μάνα μου πάλι με πριζει δεν θέλει να βγάλει αυτόν τον εγωισμό από πάνω της ο μπαμπάς μου κοιμάται και νιώθω πραγματικά μόνος και ότι απλά θέλουν να είναι μαζί μου μόνο για ευνόηκους λόγους.Γυρισα από αγώνα και ειμουν στο φιλικό στο πάγκο παρόλο που έπαιξα και νιώθω ότι κανένας δεν νοιάζεται και έστω για ένα πραμα στην ζωή μου να βοηθήσει.εκανα ώρες και ώρες για ένα μήνα φυσιοθεραπείες ο φυσιοθεραπευτής μου υποσχεθηκε θα κάνω μια καλή προετοιμασία δεν θα έχω πρόβλημα με τα πόδια αλλά τίποτα.λεφτα ώρες πόνους κούραση ταλαιπωρία στην ζεστή για το τίποτα για κάτι που αγαπώ.και παρόλο που έπαιξα καλά με αυτά και με αυτά πάλι δεν υπάρχει εκτίμηση.ακομα και εδώ δεν ξέρω αν κάποιος θα φτάσει να διαβάσει μέχρι εδώ το κείμενο και να ασχοληθεί μαζί μου.και δεν είναι μόνο αυτά είναι και πολλά άλλα τα οποία δεν μπορώ να τα πω σε κανέναν γιατί κανένας δεν νοιάζεται πραγματικά να με ακούσει η να νοιαστει για μενα ειλικρινά νιωθω μέσα μου πολύ χάλια μακάρι να έβρισκα ένα άτομο στην ζωή μου να του τα λεγα και να με βοηθούσα τουλάχιστον έστω με ενθάρρυνση .ευχαριστω όσους διάβασαν μέχρι εδώ. καλο βράδυ.