ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λιγο καιρό εχασα τον μπαμπα μου! Ξαφνικά! Δεν αντέχεται! Ειμαι 28! Είχα τοσα μπροστά μου να ζήσουμε! Γαμους γεννητούρι επιτυχίες κλπ! Κ τωρα το κενό!Απο μέρα σε μέρα χάνω και την μαμά μου! Δεν το αντεξε και κατέρρευσε!! Δεν το αντέχει η καρδιά της να ζει χωρις τον αντρα της, παρολο που δεν ειναι μεγάλη σε ηλικία! Δυστυχωα πρεπει να το παρω απόφαση.....κλαιω καθε μερα καθε νύχτα, απο μεσα μου κι οταν μπορω απ εξω! Αλλα δεν ξερω αν υπάρχει καλύτερο μετά........... δεν ξερω πως θα ειναι η ζωη μου, δν θα εχει τιποτ νόημα πια... δν θα εχω να γυρίσω απο καπου κ να πω τ νέα, τις εντυπωσεις κ τα κουτσομπολιά στη μαμά μου...φοβαμαι να παντρευτώ, να κανω παιδιά, να γεννήσω, γιατι δν θα ειναι εδω!!!! Θα μ λείπει τόσο! Θα μου λειπουν κ οι δυο!!! Πως θ ζήσω ετσι μονη; οι φιλοι ειναι καλοί, αλλα μετα ο καθενας παει σπιτι του κ εχει την ζωη του! Και το αγορι μου δν ξερω...δν θελω να με λυπάται. Ειμαι τοσο αδεια κ χάλια.