ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκαν τα αποτελέσματα απο μια προκήρυξη που συμμετείχα και δεν ειμαι στους επιτυχόντες. Προσπαθώ κ προσπαθώ κ στελνω βιογραφικά κ ελπίζω κ περιμένω κ κανω υπομονή... Αλλα αυτη ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι φαινεται. Από χτες κλαίω όλη μέρα. Νιώθω άχρηστη, ανίκανη, ότι μου αξίζει που δε βρίσκω δουλειά. Κουράστηκα να φοβάμαι αν θα εχω σπίτι τον άλλο μήνα, βαρέθηκα να ζω μ αυτόν τον φόβο! Βλεπω άλλους που δουλεύουν και ζηλεύω. Και πτυχίο έχω κ προϋπηρεσία εχω και αποδοτική ήμουν όταν δούλευα, γιατί να μη μπορώ να διοχετεύσω την ενέργειά μου σε μία δουλεια; Γιατι στις περισσότερες αγγελίες βάζουν όριο ηλικίας τα 35; Κανω ο,τι δουλειά βρω, αλλά τι θα γίνει με τα ένσημα; Δεν θα μαζέψω ποτέ;