ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αλήθεια ρε παιδιά πως παλεύεται αυτό;Το θέμα βασικά είναι ότι ήμουν κάπως άτυχη στα εργασιακά μου ή τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι αν σκεφτεί κανείς ότι την προηγούμενη μου δουλειά μου την έχασα όχι αποκλειστικά από δικό μου λάθος αλλά επειδή η εταιρία στην οποία βρισκόμουν επί 10ετίας έκλεισε μέσα στην κρίση. Πάλευα 3 χρόνια να βρω δουλειά μετά από αυτό και όταν συνέβη να προσληφθώ στην τωρινή μου δουλειά χάρηκα πραγματικά πάρα πάρα πολύ.Δώσαμε τα χέρια για 5νθήμερη εργασία με βάρδιες εναλλάξ την μια βδομάδα 9-17 & την άλλη 13:30-21:30 και κυλιόμενο ρεπό με τον βασικό μισθό των 546 καθαρά.Εδώ και 6 μήνες τώρα όλα άλλαξαν.Εργάζομαι συνεχώς 9:00-15:00 και 18:00-21:00 και τα Σάββατα 9:00-16:00 , 6ήμερο με μόλις 580 καθαρά και ρε παιδιά έχω φρικάρει.Δεν αντέχω άλλο αυτή την θανατική βάρδια,αισθάνομαι ότι θα πάθω υπερκόπωση αν δεν έχω πάθει ήδη δηλαδή.Το κατάστημα δουλεύει συνεχές ωράριο και μίλησα στο αφεντικό μου και μου είπε άμα δεν σου αρέσει φεύγεις και της ζήτησα τουλάχιστον να με απολύσει χωρίς αποζημίωση ώστε να βγω ταμείο ανεργίας και μου είπε ειρωνικά "δεν σφάξανε" .Μέσα σε αυτό το 6μηνο τηλεφώνησα στην επιθεώρηση εργασίας αρκετές φορές και με γράψανε κανονικότατα.Η δουλειά μου δεν είναι και κοντά στο σπίτι ρε γαμώτο και αναγκάζομαι και μένω όλες τις ώρες εκεί έξω χωρίς να μπορεί να ηρεμήσει έστω λίγο το κεφάλι μου,αφού αν το λεωφορείο έρθει στην ώρα του θέλω 15 λεπτά τουλάχιστον για να φτάσω σπίτι.Πως αντέχεται ρε παιδιά όσοι κάνετε αυτό το ωράριο,αλήθεια πείτε μου κάτι,δεν αντέχω άλλο.Να σημειώσω μόνο πως πίσω μου έχω μόνο την μαμά μου με σύνταξη 367 ευρώ παρακαλώ και την περίοδο της ανεργίας μου όλα ήταν μάυρο χάλι...Αυτή την στιγμή έχω βγει σε αναρρωτική άδεια αφού η μέση μου μου χτύπησε καμπανάκι και βρήκα την ευκαιρία για λίγη ξεκούραση και εκείνη όταν της το είπα ούρλιαζε για το πως τόλμησα να της το κάνω αυτό.....