ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... εδώ και τώρα. Βαρέθηκα να γράφω εξομολογήσεις για τη κατάντια μου. Θέλω να πάψει όλο αυτό. Ως εδώ.Είμαι 26, έχω πιάσει πάτο σε όλους τους τομείς.Είμαι μόνος, χωρίς φίλους και κοπέλα.Η σχολή που είχα περάσει δε με καλύπτει πλέον.Από δουλειές λίγα πράγματα, περιστασιακά και με χρήματα που δε με κάλυπταν ούτε στο ελάχιστο.Και όλο αυτό με έχει κουράσει τόσο που θέλω να το αλλάξω.Απλά δε το αντέχω να είμαι αποτυχημένος σε όλα..Αποφάσισα να πάω σε ιδιωτικό ΙΕΚ για να μάθω κάτι, γνωρίζοντας φυσικά τα μειονεκτήματα που έχουν οι ιδιωτικές σχολές έναντι των ΑΕΙ-(ακόμα και των) ΤΕΙ. Αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Θέλω να μάθω κάτι οπότε θα το ακολουθήσω.Εχω στα υπόψιν μου να συνεχίσω και μια ξένη γλώσσα που ξεκίνησα πέρυσι.Με αυτά, θα καλύψω -από όσα ξέρω μιας και δεν υπάρχουν ακόμα προγράμματα διαθέσιμα- 4 πρωινά με το ΙΕΚ και 2 απογεύματα με την ξένη γλώσσα ανά εβδομάδα. Απο εκεί και πέρα όμως, τί γίνεται;Ένα βασικό πρόβλημα που με ταλανίζει είναι η έλλειψη φίλων και σχέσης.Από τα χρόνια του σχολείου έχω κρατήσει επαφές με έναν φίλο μου, και μιλάμε αρκετά συχνά, αλλά δεν είναι εφικτό να συναντιόμαστε συχνά λόγω υποχρεώσεων (εκείνος έχει προχωρήσει στη ζωή του, έχει δουλειά, κι άλλες παρέες κλπ -ουσιαστικά μόνο κοπέλα του λείπει-, οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούμε να βγαίνουμε πάντα μαζί, και εγώ δε θέλω να του γίνομαι βάρος). Εκτός των άλλων, καλό είναι το ένα άτομο -τουλάχιστον καλύτερο από το... κανένα- αλλά δεν φτάνει. Και νομίζω καταλαβαίνετε το σκεπτικό μου...Επομένως, σκέφτομαι πώς οτι και να κάνω με τα μαθήματα, αυτό δεν θα μου αρκεί για να αισθάνομαι γεμάτος.Έχω ανάγκη κάτι που πολλοί πετυχαίνουν (οπότε γιατί να μη το πετύχω κι εγώ;). Δηλαδή, τη συναναστροφή με άτομα της ηλικίας μου, τη κοινωνικοποίηση και γενικά το να ζω τη ζωή μου φυσιολογικά σε όλους τους τομείς -σπουδες, φίλοι, σχέση, δουλειά κλπ (τη δουλειά τη βάζω τελευταία γιατί λόγω των μαθημάτων δε θα μου είναι εύκολο να δουλεύω παράλληλα, αν και δεν αποκλείω κανένα ενδεχόμενο σε περίπτωση που προκύψει κάτι)... Έχω επομένως, την ανάγκη να γνωρίσω κόσμο. Ναι, δεν έχω υπάρξει και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος του κόσμου, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω κάνει εντυπωσιακά (για τα δεδομένα μου) βήματα προόδου. Στα μαθήματα που ξεκίνησα πέρυσι, γνώρισα κάποια άτομα και συναναστράφηκα μαζί τους χωρίς 'προβλήματα' (ενώ είχα αρχίσει ακόμα και να αμφιβάλω για το αν μπορώ να μιλάω σε κόσμο που δε γνωρίζω- γιατί με τα παιδιά αυτά αρχικά δε γνώριζόμασταν-!), και γενικά έφτασα να είμαι πιο χαλαρός με το όλο θέμα. Έφτασα μάλιστα να είμαι πιο κοινωνικός από εκείνα τα άτομα, προσπαθώντας να συνεχίζω συζήτήσεις και όχι να απαντώ με ένα 'ναι' ή 'οχι' - όπως έκανα παλιότερα-και να κλείνω το θέμα εκεί, με αποτέλεσμα πολλές φορές να κόβεται η συζήτηση στη μέση εξαιτίας μη ενδιαφέροντος απο τους άλλους για συνέχιση της συζήτησης (έκαναν δηλαδή σε εμένα, αυτό που έκανα εγώ σε άλλους παλιότερα, κατα κάποιο τρόπο μου άξιζε, θα έλεγα) μένοντας κάπως μετέωρος... Αλλά δε με πείραζε ποτέ, γιατί πλέον γνώριζα οτι έτσι έχουν τα πράγματα, δεν είναι όλοι εκεί έξω πιο άνετοι και χαλαροί απο μένα ούτε εγώ ο πιο συνεσταλμένος από όλους...Τέλοσπάντων, για να μη μακρηγορώ άλλο (...) το θέμα μου είναι τι θα γίνει με τις γνωριμίες και τη κοινωνικοποίηση.Θα μου πείτε οτι μπορεί να γνωρίσω άτομα στα μαθήματα.Ναι, είναι πιθανό, αλλά όχι σίγουρο. Επομένως, δε μπορώ να βασιστώ σε αυτό. Θέλω να υπάρχουν και εναλλάκτικές επιλογές, γιατί σε περίπτωση που δε γίνονουν γνωριμίες στα μαθήματα, θα περάσω ακόμα μια σεζόν μοναξιάς, κάτι που δε το θέλω ΚΑΘΟΛΟΥ (δε ξέρετε πόσο άσχημο είναι π.χ. παραμονή Χριστουγέννων να κάθεσαι στο σαλόνι μόνος σου και να σκέφτεσαι οτι ο κόσμος εκεί έξω είναι με φίλους σε σπίτια και περνάει καλά. Και, φυσικά, δεν είναι θέμα μόνο των γιορτων. Κάθε μοναχικό βράδυ Σαββατοκύριακου είναι το ίδιο δύσκολο αν είσαι μόνος..Κάτι που δε θέλω να ξαναζήσω. Απλά κουράστηκα. Βαρέθηκα, πώς το λένε...)Συν, οτι τα μαθήματα θα αρχίσουν σε περίπου ενάμιση μήνα, και μέχρι τότε δε μπορώ να περιμένω άλλο. Περίμενα ενα ολόκληρο καλοκαίρι απλά να περάσει γιατί όντας ολομόναχος δεν είχα και πολλές επιλογές. Απλά βάλτωνα. Αλλά δεν παραπονιόμουν. Το αποδέχτηκα λέγοντας στον εαυτό μου, αυτό να είναι το τελευταίο καλοκαίρι υπο αυτές τις συνθήκες... Αυτό που θέλω είναι να κάνω κάτι ΑΥΡΙΟ κιόλας, για να αρχίσω να φτιάχνω τη ζώη μου αλλά δε ξέρω από που να αρχίσω, που να πάω για να γνωρίσω κόσμο, να κοινωνικοποιηθώ και να 'μπω' στη ζωή για τα καλά; Δε θέλω να χάσω ούτε στιγμή πλέον. Απλά κουράστηκα να μη ζω... Αυτά, και συγγνώμη αν σας κούρασα...Ευχαριστώ όσους το διαβάσουν και θελήσουν να απαντήσουν. Δεκτά όλα τα σχόλια...