ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

'Εφυγα για σπουδές πριν από τέσσερα χρόνια. Μικρή πάντα στο σχολείο με κοροιδεύανε τα άλλα παιδιά γιατί οι γονείς μου είναι ξένοι και είχα περίεργη προφορά. Ούτε καλή μαθήτρια ήμουν. Δε διάβαζα. Δεν μου άρεσε το σχολείο, ούτε τα παιδιά. Μόνο τα εξωσχολικά βιβλία, και η μουσική. Μεγάλος έρωτας η μουσική.Κάθε φορά που γυρίζω στην Ελλάδα νιώθω όλο και περισσότερο ξένη. 'Αλλαξα στην Αγγλία. Είμαι μέσα στη δεκάδα των καλύτερων μαθητών της σχολής μου. Οι καθηγητές μου λένε τα καλύτερα λόγια. Μου αρέσει να κάνω εργασίες. Και με τα παιδιά μου άρεσει να μιλάω. Δεν τους αποφεύγω, δεν τους μισώ, δεν φοβάμαι ότι θα με κοροιδέψουν. Εκεί σε συμπαθούν, ακόμα και αν δεν είσαι ίδιος με αυτούς. Όσο πιο παράξενος είσαι, τόσο πιο πολύ σε πάνε.Αλλά έχω ένα παράξενο συναίσθημα. Νιώθω και εκεί ξένη. Όσο δεκτική και να είναι η κοινωνία, δεν είναι το σπίτι μου εκεί. Αλλά ούτε στην Ελλάδα είναι το σπίτι μου.Ίσως μετακομίσω σε μερικούς μήνες. Όχι εδώ, κάπου στην βόρεια Ευρώπη. 'Η στον Καναδά. Δεν μου πολυαρέσει το κρύο. Αλλά θα συνηθίσω. Αλλά ένα φοβάμαι. Φοβάμαι και κλαίω. Θα γίνει αυτό το καινούριο μέρος σπίτι;