ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας, είμαι 17 χρονών και έχω μερικά προβλήματα. Οπότε δεν είναι τόσο εξομολόγηση αλλά ένας τρόπος να βρώ άτομα, τα οποί θα μπορέσουν να με συμβουλέψουν. Ήμουν καλή μαθήτρια γενικά και δεν ήμουν τόσο προβληματική αλλά μόλις πήγα λύκειο παρατήρησα ότι η ψυχική μου υγεία έγινε χειρότερη και προβλήματα που πάντα ήξερα ότι είχα άρχισαν να γίνονται γενικά πιο ορατά. Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες αλλά όλα μου τα πρόβληματα, αυτά που είχα από μικρό παιδί με οδηγούσαν στο οτι έχω ΔΕΠΥ. Μετά από πολύ ψάξιμο κατέλληξα στο ότι πρέπει να έχω ΔΕΠΥ. Αποφάσισα να ενημερώσω τον πατέρα μου αλλά γέλασε και μου είπε οτι εγώ η ίδια, δεν μπορώ να καταλάβω πιο είναι το προβλημά μου και οτι στο τέλος απλώς δεν στρώνω τον κόλο μου. Συμφώνησα μαζί του και παράτησα την σκεψη αυτή. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ πια να το κρυψω από εμενα οτι η ψυχική μου υγεία ολο και φθείρεται. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα σημαντικό που πρέπει να κάνω, νιώθω πάντα θυμωμένη και είμαι σε εγρήγορση, παίρνω οτι μου λένε οι αλλοι προσωπικά χώρις να το θέλω και δεν έχω ενέργεια να κάνω ουτέ μικρές πράξεις όπως να καθαρίζω τα δόντια μου, όπως επίσης τρώω πολυ επιπόλαια. Ντρέπομαι πραγματικά για το πώς έχω καταντήσει και όλες μου οι πρόσπαθειες να αλλάξω την κατάσταση δεν αρκούν. Οι γονείς μου απλώς μου λένε να προσπαθήσω παραπάνω, οτι είμαι τεμπέλα, οτι δεν έχω θέληση. Κυριολεκτικά προσπαθώ καθε μέρα τα δυνατά μου και απλώς δεν καταφέρνω τίποτα, και δεν με πιστεύουν. Δεν ξέρω τι συμβουλές θα μου ηταν χρησιμες μιας και τα έχω ακούσει όλα, αλλά θα το ανέβασω με την ελπίδα οτι καποιος θα το διαβάσει. :(