ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρεις πως είναι, ναι αυτή η στιγμή που έρχεται το τέλος εκείνη η στιγμή που ακούς το μέσα σου να σπάει σε κομμάτια και ενώ το ξέρεις πως θα έρθει, πως έχει ξεκινήσει καιρό η αρχή του τέλους κι όμως πονάς ολόκληρος. Είναι αυτές οι στιγμές που γίνεται κάτι και πιάνεις το τηλεφωνο να τον πάρεις να του το πεις για να γελάσει και εκείνος και το αφήνεις πάλι κάτω. Είναι εκείνες οι φορές που λες από μέσα σου μην του κανείς την χάρη μην τον πάρεις κι όμως τον παίρνεις, και τελικά σε ποιον έκανες την χάρη, πάλι αδιάφορος ακούστηκε και βιαστικός να σε κλείσει. Και σε κλείνει και πάλι τα βάζεις με τον εαυτό σου που τον πήρες κι όμως θα τον ξανά πάρεις και το ξέρεις. Εκείνες οι φορές που αισθάνθηκες ανασφαλής και αναρωτήθηκες τι έκανες λάθος. Αυτές οι ώρες που σκέφτεσαι πότε θα τον δεις με την επόμενη, ποια θα φιλήσει σαν εσένα ποια θα κοιτάξει ξανά στα μάτια να της πει ότι την αγαπάε. Κι όμως τα σημάδια υπάρχουν από την αρχή ότι δεν είναι «αυτός» και ναι τα είδες και το ξέρεις όμως επέλεξες να προχωρήσεις, αλλά στη μέση της διαδρομής απλά περπατούσες μονή σου. Πρέπει να μαζέψω τα κομμάτια μου το ξέρω θα τα καταφέρω θα πονέσω πάλι θα κλάψω όταν κλείσω το τηλεφωνο ή όταν τα γέλια από τα αστεία που κάναμε μετατραπούν σε φριχτά κλάματα, τα ξέρεις. Θα ακούσεις πάλι όλον τον κόσμο δεν του αξίζεις δεν ήταν αυτός για σένα, πολύ εύκολα μας τα λέτε όλοι αλλά πονάει. Και διάολε δεν κανείς έναν άνθρωπο να πονάει έτσι. Θα περάσει το ξέρεις όμως μέχρι τότε τι;