ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα γράφω εδώ γιατί αν τα πω εκεί που πρέπει αυτή τη στιγμή μόνο κακό θα κάνω. Βαριέται. Βαριέται που ζει, που αναπνέει, βαριέται να κοιμηθεί το βράδυ και φυσικά να ξυπνήσει το πρωί τα τελευταια 29(!) χρόνια. Δεν δουλεύει τουλάχιστον τα 2/3 του έτους, δεν ασχολείτε με τίποτα ποτέ, δεν έχει φίλους (ούτε καν κάποια παρέα), δεν έχει χόμπι, δεν έχει αναλάβει καμία υποχρέωση, δεν έχει στόχους, φιλοδοξίες, ούτε καν όνειρα. Ξεκινάει κάτι και φυσικά δεν το τελειώνει ποτέ, δεν έχει ποτέ ιδέα τι θέλει να φάει, που θέλει να πιεί καφέ, τι ώρα να βγούμε βρε αδερφέ για μια βόλτα. Δεν ξέρει τι του αρέσει να κάνει (εκτός από το να κοιμάται 10-12 ώρες την ημέρα), δεν έχει βρει κάποια δουλειά να τον ενδιαφέρει ή κάποιο τομέα γενικά.Τ Ι Π Ο Τ Α.Θα τρελαθώ αλήθεια, με ξεπερνάει. Και όχι, δεν έχει κατάθλιψη, απλά είναι παθολογικός τεμπέλης, οκνηρός και ευθυνόφοβος μεγαλωμένος σε μια προβληματική οικογένεια (καμία δικαιολογία).Κι εγώ η κλασική ηλίθια που νομίζει ότι μπορεί να αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου. Πώς τα παρατάς; Πώς φεύγεις μακριά από αυτόν που έχει την καλύτερη ψυχή που έχεις γνωρίσει και σου έχει σταθεί περισσότερο από όλους; Πώς σταματάς να νιώθεις αδικία και απογοήτευση;