ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω φτάσει σε ένα σταυροδρόμι,δεν ξέρω ποια κατεύθυνση να πάρω.Σκεφτομαι να χωρίσω η όχι,δεν ξέρω τι θέλω.Η σχέση μου σταμάτησε να με γεμίζει, αναρωτιέμαι αν είναι αυτό που ψάχνω,δεν με καταλαβαίνει,νιώθω μόνη,νιώθω χάλια,δε με στηρίζει. Βαρέθηκα να μαλώνουμε,βαρέθηκα να απολογουμαι γιατί μίλησα απότομα,γιατί ξύπνησα στραβά.Βαρεθηκα να συμβιβάζομαι,να ακούω χοντράδες, βρισιές, προσβολές.Απο την άλλη κάτι με κρατάει εκεί και δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απόφαση.Ξερω ότι με αγαπάει αλλά όταν αγαπάς κάνεις και πίσω,προσπαθείς να μην μειώνεις τον άλλο ξέρω πως και εγώ κάνω λάθη όμως δεν νομίζω πως είναι τόσο τραγικά. Για αυτόν πάντα φταιω εγώ κ πολλές φορές αναρωτιέμαι μηπως είμαι τοξικη. Πανω σε καυγάδες μου λέει ότι δε θέλει κ ότι δεν έχει λόγο να ναι μαζί μου η ότι δεν τον νοιάζει και να χωρίσουμε. Ίσως και εκείνος να είναι σε μια παρόμοια φάση με τη δική μου.Πώς καταφέρνεις λοιπόν να πάρεις μια τέτοια αποφαση και πόσο σίγουρος είσαι;