ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμασταν μαζί 4 χρόνια.Δεν ήμουν πια ερωτευμένη, δεν είχε καμία έκπληξη η ζωή. Είχε καθημερινό 13' σεξ, ζεστό πιάτο φαι στο τραπέζι, ασφάλεια, ενα φιλί το πρωί κι ένα το βράδυ. Συζήτησα τις ανάγκες μου και μου είπε ότι δεν τον νοιάζει ο έρωτας, τον ενδιαφέρει η αγάπη κι ότι εκείνος μ'αγαπούσε.Εκείνο το βράδυ χωρίσαμε....οριστικά. δεν είπε τίποτα, δεν προτεινε συνέχεια, δεν μου ξαναμίλησε, παρά μονο για τα "χρόνια πολλά" σε γιορτές και γενέθλια. 1 χρόνο μετά αγαπώ τη ζωή, ξυπνάω ερωτευμένη κάθε μέρα με έναν άνθρωπο που θαυμάζω, αγαπώ, νιώθω ποθητή, νιώθω σημαντική και θέλω να κάνουμε σημαντικά πράγματα μαζι. Και Ναι! Η αγάπη κι ο έρωτας συνδυάζονται, δεν είναι ή το ένα ή το άλλο!Και μέσα στα χρώματα και τα αρώματα, τα φώτα και τα φόντα, ήρθε μια σκοτεινιά.Έκανα το λάθος και ξαναάνοιξα το φεισμπουκ...20 φίλους ειχα ολους κι ολους, οποτε ευκολα αντιλαμβάνεστε τίνος τις αναρτήσεις είδα ολες μαζεμένες. Τραγούδια με στίχους θλιψης,μελαγχολίας, τραγούδια για χωρισμό, με στίχους "μου λείπουν τα χέρια σου να μ' αγκαλιάζουν" και τα συναφή.Ε το ξανακλείσα. Γιατί κι εγω τον αγαπουσα και πολύ μάλιστα. Κι αφιερωσα μεγάλο μέρος της ζωης μου για να ειναι καλά. Αλλα δε μπορουσα παραπάνω.Ο έρωτας είναι οξυγόνο και χωρίς αυτό μαραινεσαι.