ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω σε μια οικογένεια όπου ανέκαθεν υπήρχαν προβλήματα και σίγουρα δεν ήταν ευτυχισμένος κανένας μας . Σίγουρα εγώ , τουλάχιστον. Τον τελευταίο χρόνο η αδερφή μπυ ζει με το αγόρι της και έτσι εγώ , ο αδερφός μπυ και οι γονείς μου μείναμε μόνοι. Ο πατέρας μου είναι αδιάφορος. Για την ακρίβεια , πάντα τον θυμάμαι σαν μια σκιά που απλα μπαίνει σπίτι , τρώει , ξεκουράζεται και μας συντηρεί. Τίποτα άλλο που θα έπρεπε να κάνει , όπως να δείξει αγάπη , στοργή κλπ. Έτσι καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για έναν συντηρητικό άνθρωπο με παλαιολιθικά πιστεύω , όπως : δεν αγκαλιάζουμε τα παιδιά για να μην βγουν αγαπησιάρικα ή κακομαθημένα , μακαρι να είχα γιούς και όχι Κόρες, με νοιάζει πάνω από ολα τι λεει ο κόσμος και όπως έχει πει πααααρα πολλές φορές «με νοιάζει να μην πονέσει η καρδιά μου» για αυτό και είναι υπερπροστατευτικος σε σημείο να μην βγαίνω εγώ στις 10το βράδυ γιατί μπορεί να με πατήσει κανενα αμάξι ( ναι , γιατί την ημέρα δεν πρόκειται να συμβεί αυτό ε;..)Προσπαθώ εν ολίγοις να σας δώσω μια ιδέα για το πως περίπου είναι ο χαρακτηρας του πατέρα μου . Το ότι μιλάει σε ολους μας άσχημα και μας μειώνει και μας έχει απλώσει χέρι , είναι περιττό να αναφερθεί , ένα μάτι το βγάζει άλλωστε . Όσον αφορα την μητέρα μου , μας αγαπάει και το δείχνει . Αλλά δεν ασχολείται τόσο όσο πρέπει όταν ο αδερφός μου ΠΡΕΠΕΙ να δεχτεί παρατήρηση πχ. Δυο τρεις κουβέντες , ίσως και φωνές και αυτό ήταν ολο . Η αδερφή μου λεει «δεν έχω χρόνο να σας βλέπω» ενώ δουλεύει 8 ώρες και την υπόλοιπη ημέρα είναι ελευθερη. Επίσης , έχουμε αποσταση 30λ με τα πόδια μεταξύ των σπιτιών μας. Έτσι νιώθω ότι έχω αναλάβει εγώ να κολλήσω τα σπασμένα . Να πρέπει εγώ να διαβάζω τον αδερφό μου (12ετων) , εγώ να του μαθαίνω τρόπους , εγώ να περνώ χρόνο μαζί του , εγώ να δικαιολογώ την αδερφή μου όταν εκείνος θέλει να την δει . Γενικά εγώ να προσπαθώ να είναι καλά όσο οι άλλοι αδιαφορούν .Αυτο όμως ειναι δύσκολο καθώς βρίσκεται στην εφηβεία , δεν έχει φίλους στο χωριό που ζούμε και είναι μόνος . Όποτε βγαίνει σε κάτι μαγαζάκια που είναι ενήλικες και κάνουν παρέα μιας και είναι ευχάριστο παιδί και καλοπροαίρετο να βοηθήσει σε δουλειές . Αυτό ωστόσο εμένα με ανησυχεί γιατί δεν ξέρω τι χαρακτηρας είναι ο καθένας από αυτούς τους ανήλικους και δυστυχως δεν μπορώ να του κόψω επαφές αφού και εγώ (17ετων) δινω πανελλήνιες φέτος με αποκλειστικά δίκη μου προσπάθεια αφού δεν πηγαίνω φροντιστήρια ( δεν υπάρχουν κοινωνικά). Ξέχασα να αναφέρω ότι ο αδερφός μου έχει δυσλεξία ( σύμφωνα με τα «συμπτώματα» , δηλαδή δεν ξέρει να γράφεις και να διαβάσει , δεν θυμάται καλά καλά τις μέρες με την σειρά τους) . Έχω πει στον πατέρα μου να τον πάμε σε λογοθεραπευτή αλλά αρνείται λέγοντας «απλώς είναι τεμπέλης και δεν θέλει να διαβάζει και εσυ δεν τον βοηθάς». Και εγώ έτσι νιώθω ακόμη πιο άχρηστη γιατί γνωρίζω ότι έχω προσπαθήσει αλλά οι προσπάθειες μου δεν είχαν ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα. Ο αδερφός μου τον τεκευταιο καιρό έχει και μια κακή συμπεριφορά και αρχίζω πλέον να μην θέλω κανέναν από την οικογένεια κοντά μου γιατί , ενώ έχει μείνει η μαμά μου που είναι καλή , δυστυχως είναι αδιάφορη . Δεν είναι κακή , δεν ξέρω πως να το εξηγήσω .. απλώς δεν ασχολείται όσο πρέπει .Φτάνω στο σημείο που ήθελα τόση ώρα αλλά ένιωθα πως έπρεπε να γνωρίζετε κάποια πράγματα προτού με συμβουλευσετε . Δεν έχω καν ιδέα αν θα περάσω στις πανελλληνιες γιατί είμαι στο πεδίο υγείας το οποίο πέρα από το ότι είναι δύσκολο , έχει υψηλές επίσης βάσεις . Εγώ θα προσπαθήσω όσο μπορώ κάνοντας στην άκρη την κακή μου ψυχολογία , όσο μπορώ.Εάν δεν περάσω ωστόσο έχω σκοπό να πάω σε δημόσιο ΙΕΚ . Το πρόβλημα είναι ότι είμαι εντελως μόνη σε ολο αυτό . Ο πατέρας μου θεωρεί πως 18ετων είμαι ακόμη μικρη για να φύγω από ο σπίτι . (Και να περνουσα σε σχολη φοβάμαι πως παλι δεν θα με άφηνε να φύγω..) Έχω ως σχέδιο να δουλέψω κατευθείαν μετά τις πανελλήνιες , ως τον Αύγουστο κάπου , να βγάλω κάποια λεφτά και να φύγω κατευθείαν για την πόλη που είναι το ΙΕΚ. Είτε με αφήνει ο πατέρας μου είτε όχι. Δεν αντέχω άλλο να ζω εδώ , είναι τοξικό αυτό το περιβάλλον . Νιώθω πως κουβαλάω πάνω μου ολα τα προβλήματα της οικογένειας καθώς δεν ασχολείται και υπάρχω εγώ να τα σκέφτομαι , αν ο αδερφός μου είναι καλά , να είναι ευχαριστημένος ο πατέρας μου για να μην έχουμε άσχημα επεισόδια και βγάζει τα νεύρα του σε οκους μας και κυρίως στην μαμά μπυ λέγοντας πως αυτή ευθύνεται που εμεις , τα παιδιά, βγήκαμε έτσι . Σκέφτομαι με κιγα λόγια να φύγω μόνη . Να τα προσπαθήσω ολα μόνη . Ποια είναι η γνώμη σας; Το μόνο που με κρατάει είναι ο αδερφός μου , μόνο εγώ ασχολιόμουν μαζί του . Στα μαθήματα του δεν έχουν την υπομονή να τον διαβάσουν οι δικοί μου . Γενικά δεν έχουν υπομονή να του συμπεριφέρονται όπως πρέπει . Νιώθω αχάριστη αν φύγω . Νιώθω άχρηστη που τίποτα δεν μπορώ να διορθώσω .