Ξέρεις κάτι; Δεν θα πεθάνεις κιόλας! Αν άξιζε θα έμενε μαζί σου. Ο καθένας φυσικά έχει διαφορετική ιστορία και αιτία χωρισμού για το πως θα το ξεπεράσει. Εμείς που υποστήκαμε οποιαδήποτε μορφή βίας, σίγουρα ξεπερνάμε πιο εύκολα αυτό το άτομο και χαιρόμαστε που απαλλαχτήκαμε κιόλας από τα σκουπίδια που πιστέψαμε και δοθήκαμε. Οι πληγές όμως αργούν να περάσουν, όχι επειδή μας λείπουν, αλλά κοιτάμε τη ψυχούλα μας που θέλει γιατρειά που έρχεται φυσικά με τη δική μας τη προσπάθεια και από έναν καινούργιο έρωτα στο μέλλον. Εσύ μπορεί να έχεις κάτι σαν πιο ''ρομαντικό'' έρωτα ( το βάφτισα σαν νονά ) που χώρισες υπό άλλες συνθήκες και μπορεί να διορθωθεί αν δεν είναι κάτι βαρύ. Πάντως είμαι της άποψης πως δεν πρέπει να γυρίζουμε πίσω σε ψυχοφθόρες καταστάσεις και εκεί που μας διέλυσαν. Υπάρχουν και άλλοι γύρω μας που ψάχνουν την αληθινή αγάπη και δεν είναι επιφανειακοί. Τώρα που βρίσκονται δεν ξέρω να σου πω και ούτε πως θα έρθει στη ζωή μου και στη ζωή σου, αλλά πιστεύω πως υπάρχουν και μας ψάχνουν στη καρδιά τους και αυτοί. Όλα είναι μια εμπειρία στη ζωή που μας διδάσκει τα σωστά μονοπάτια της ζωής.
30.9.2019 | 15:35
Κι έτσι θα γίνει...
Ναι, οκ χώρισα μετά από 3 χρόνια σχέσης. Πως είμαι; Δεν έχω ξανά βιώσει τέτοια άστατη συμπεριφορά στα συναισθήματα μου. Το μυαλό μου λέει να προχωρήσει, ναμμην τον σκέφτεται και οπότε το κάνει απλά βρίζω τον εαυτό μου, να υπέραναλυει τα παντα, να μη σταματάει, να το βρίζω εγώ, να με ξανά βάζει σε διάφορες σκέψεις, να προσπαθώ να σταματήσω εγώ. Απ' την μια λέω οκ τέλος, ας προχωρήσει και μόλις το λέω αυτό η καρδιά μου λέει αλλά. Να προχωρήσει; Να τον δω με άλλη; Ένα σφίξιμο με πιάνει μετά, η καρδιά μου ξέρει, το μυαλό μου λέει να σταματήσω. Δεν μπορώ, κουράστηκα, έτσι λέω, όταν το λέω αυτό σταματάω να σκέφτομαι, μετά από λίγο τσακ πάλι οι σκέψεις. Δεν μπορώ να τον σκέφτομαι με άλλες, θα το κάνει το ξέρω, άλλωστε είναι μια χαρά , δεν του κρατάω κακία, ίσα ίσα που θα εύχομαι τα καλύτερα για εκείνον πάντα. Αλλά τον αγαπάω,μου λείπει απ' τη ζωή μου, απ' το κρεβατι μου, απ' το σώμα μου, από παντού. Κι εγώ προσπαθώ να λέω ψέματα στη καρδια μου ότι δεν με νοιάζει ας προχωρήσει ας προχωρήσω κι εγώ και έτσι έγιναν τα πράγματα λοιπόν. Ξέρω, θέλει χρόνο, τι χρόνο θέλει μωρέ; Πάλι αν τον ξανά δω μπροστά μου και 10 χρόνια να περάσουν η καρδιά μου θα τρέμει. Το μόνο που αρκεί είναι να λέω ψέματα σε εμένα και κάποια στιγμή θα προσαρμοστώ σ αυτό και θα προχωρήσω παρακάτω.
1