Καταρχήν το προβλημα σου δεν είναι αστείο, απλά οφείλεις να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να το ξεπεράσεις για να μη χάνεις στιγμές ποτ δεν γυρνάνε πίσω. Και εμένα με άγχωνε πολύ στην αρχή, οπότε πάντα μα πάντα ειδικά τον πρώτο καιρό όταν ήμουν μόνη σπίτι έβαζα να παίζει μουσική, και στην πορεία βρήκα δραστηριότητες εντός σπιτιού να ξεχνιέμαι, διαβαζεις ένα βιβλίο, ταινίες (νετφλιξ και άγιος ο θεός), λίγο καθαρισμα, μαγειρική (μπορείς να πειραματιστείς κιόλας και κερδίζεις διπλά γιατί θα τρως σπιτικό φαγητό)...μετά μπορείς να προσκαλείς κόσμο στο σπίτι για καφέ, αλλά εφόσον είσαι καινούριος σε ένα μέρος αυτό θα γίνει με τον καιρό..Εάν πάλι σε αγχωνει το πως θα συντηρείς τον ευατό σου τωρα που είσαι αυτάρχης του εαυτού σου, εχω να πώ ότι έκανες την καλύτερη επιλογή να φύγεις από το πατρικό σου, γιατί όλο αυτό είναι καλύτερα όταν το περνάς μικρός. Σε ότι αφορά το πως θα συντηρείς τον εαυτό σου (φαγητό, καθαριότητα κλπ), το πρόγραμμα είναι φίλος σου...δεν σου λέω να γίνει εμμονικός αλλά βάζε στο μυαλό σου να κάνεις 1-2 δουλειές την ημέρα...Σε κάθε περίπτωση, έχεις κάνει μία τέλεια επιλογή να σπουδάσεις σε άλλη πόλη και όσο δύσκολο και εάν σου είναι να προσαρμοστείς, στη συνέχεια πιστευώ θα σου αρέσει η ανεξαρτησία του να μένεις μόνος σου αλλά και η ικανοποίηση του να καταφέρνεις να φροντίζεις τον εαυτό σου! μην τα παρατήσεις!!!
1.10.2019 | 09:32
Δυσκολη Προσαρμογη
Γεια σας,απο μικρουλης ειχα προβλημα με το να μενω μακρια απο την ασφαλεια του σπιτιου μου.Στο σχολειο αποφυγα ολες τις πολυημερες καθως και τις κατασκηνωσεις γιατι δεν μπορω να κατσω ουτε μερα.Αυτο ειχε ως αποτελεσμα να χασω πολλες ωραιες στιγμες στα σχολικα μου χρονια που θα μπορουσα να ειχα ζησει.Περνοντας αποφαση λοιπον να το ξεπερασω αποφασισα να σπουδασω μονος εξω απο την πολη μου.Λιγες μερες που ζω μονος λοιπον αγχονομαι παρα πολυ,δεν μπορω να φαω καλα και νιωθω αμηχανα.Ελπιζω να μου φυγει με τις μερες διοτη θα ηταν αμαρτια να εχανα και τις σπουδες μου με αυτο το αστειο προβλημα που εχω.
2
