ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορώ να αποδεχτώ πως με χώρισε. Τι κι αν εγώ είχα φτάσει στο όριο και είχα εξαντληθεί από το δόσιμο... Εκείνος μου έλεγε πως εκτιμά τις προσπάθειες μου και καλά το πάω (όσο έδινα).Του έλεγα για τα προβλήματα που εντοπίζω και μου έλεγε πως δεν θα έπρεπε να επικεντρώνομαι στα αρνητικά. Όμως τίποτα δεν του φαινόταν αρκετό. Δεν ήμουν αρκετά όμορφη, δεν βλεπόμασταν αρκετά γιατί δεν έτρεχα να τον βρω μετά τη δουλειά (να κουνηθεί εκείνος πολύ δύσκολο) έκανε συγκρίσεις με άλλες αντιδρούσε όμως όταν με έπιανε η ηττοπάθεια μου.Έκανε αυτό που έπρεπε. Έσπασε το κύκλο γιατί λύτρωση δεν φαινόταν να βρίσκεται και για τους δυο μας. Όμως νιώθω άδεια. Θυμωμένη. Χαμένη...Τσαντίζομαι με την ανωριμότητα του. Μου έδινε ελπίδες. Παρά τα προβλήματα μας νιώθω πως έχω χάσει το κόσμο κάτω από τα πόδια μου.Ξέρω πως δεν του είναι δύσκολο να πάει παρακάτω. Εγώ όμως νιώθω διαλυμένη. Τρελαίνομαι στη σκέψη να είναι με άλλη και να είναι καλά χωρίς καμιά προσπάθεια...Ξέρω πως οι σχέσεις έτσι θα έπρεπε να είναι... Δε μπορώ να σκέφτομαι πως πλέον θα δίνει και αυτός και δεν θα του κακοφαίνεται (ενώ με εμένα ζοριζόταν) Αλλα κυρίως θυμώνω με την επανάπαυση και την ανοησία μου... Πως δέχτηκα τόσο καιρό να παίζω το κορόιδο;!Τι περίμενα το βραβείο;! (δεν με απασχολούσαν άλλου είδους δεσμεύεις πέρα του να είναι ο άνθρωπος μου. Να αγαπιόμαστε... Τίποτα άλλο.)