ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα που μιλάμε πλέον για καλοκαίρια και φθινόπωρα στον πληθυντικό, τώρα που τίποτα δεν υπάρχει πια για να μας πληγώσει, τώρα που βρέθηκε κάποιο modus vivendi ως αναισθητικό για τον πόνο, τώρα εγώ θα σου πω ότι, για όσο διάστημα ήμασταν και είμαστε μαζί, από όπου και αν θες να το υπολογίσεις χρονικά, από την εποχή της φιλίας ή από την εποχή του έρωτα, είτε αγαπημένοι είτε παρεξηγημένοι, είτε να σε αγαπώ είτε να σε μισώ, προσπάθησα να σου δώσω κάποια εφόδια που κάποτε μου είχες πει ότι δεν είχες, για να προχωρήσεις παρακάτω. Για να νοιώσεις ξανά την πληρότητα της ευτυχίας. Γιατί σ' αγαπώ.Η γνώμη μου για σένα, η επιλογή μου να είσαι φίλος ισόβιος, η συνειδητή επιλογή μου να είσαι και κάτι παραπάνω, ο θαυμασμός, οι παλιές συνομιλίες, η σκέψη μου, τα γράμματα εδώ, σε έναν φάκελο με αστεράκια, γραμμένα την εποχή της ελπίδας και της άγνοιας, η απόγνωση της απόστασης, η αποδοχή της παραδοξότητας και τα σώβρακα που εσύ νομίζεις ότι σιχαίνομαι.Δεν υπήρχε οίκτος όταν σου έδωσα το χέρι μου για να σε βγάλω από την δυστυχία, ήταν η μόνη πραγματική διάσταση της αγάπης και του έρωτα όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ.. .Για σένα, τα πάντα, κάθε στιγμή, υπό κάθε περίσταση, πάνω από όλα, χθες, τώρα και πάντα.Το αν αυτά τα εφόδια τα διέκρινες, το πώς θα τα αξιοποιήσεις ή αν είναι καν χρήσιμα, αυτό είναι δικό σου θέμα από την στιγμή που έφυγαν από εμένα.Εγώ έχω κατά βάθος πάντα την ίδια διάθεση. Και ονειρεύομαι το ίδιο πράγμα κάθε νύχτα που δεν κοιμάμαι, εδώ και πέντε χρόνια.