ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 8 μήνες είμαι σε σχέση με το αγόρι μου. Τα πάμε πολύ καλά, είμαστε και οι δύο 29. Είμαι μια pear-shaped γεματούλα (1,67 και 68 κιλά), αλλά αυτό δεν φαίνεται να τον πείραζε καθόλου μέχρι πρόσφατα. Ο ίδιος (λέει ότι) έχει παραπανίσια κιλά κάτι που εμένα φυσικά και δεν με απασχολεί, τον βρίσκω και πιο γλυκούλη έτσι σε σχέση με φωτογραφίες στο παρελθόν. Το πρόβλημα είναι οι φίλοι του. Οι δύο κολλητοί του μαζί με μια φίλη του μετακόμισαν πρόσφατα από το νησί καταγωγής τους στην πόλη που μένουμε. Το πρόβλημά τους κατ' εμέ είναι αυτό που αποκαλώ εγώ σωβινισμός των fit ατόμων. Βλέπετε, και οι τρεις τους έχουν μανία με το fitness και την υγιεινή διατροφή. Δεν με πειράζει αυτό βέβαια, μα το πρόβλημα είναι ότι φαίνεται να πιστεύουν ότι κάθε πρόβλημα υγείας λύνεται μόνο με διατροφή και άσκηση, ενώ ξέρουμε ότι δεν είναι αλήθεια αυτό, ούτε καν για την ίδια την παχυσαρκία. Μια φορά τους ανέφερα ότι μια θεία μου έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και ότι υποφέρει και μου λένε "αν έκανε λίγο περπάτημα και κατάλληλη γυμναστική μπορεί και να θεραπευόταν." Μου τη δίνει αυτό γιατί συχνά έχουν μία victim-blaming νοοτροπία σε θέματα υγείας, λες και ο άρρωστος με οποιαδήποτε ασθένεια φταίει που δεν ασκείται ή δεν περιορίζεται σε 1200 θερμίδες την ημέρα. Επίσης, μια φορά επέστρεφα σπίτι και ήταν και ο κολλητός του μαζί μου γιατί παίρναμε το λεωφορείο προς την ίδια κατεύθυνση. Και άρχισε να μου λέει ότι κάποτε ο δικός μου ήταν πιο αδύνατος και δραστήριος και ότι χρειάζεται παρακίνηση για να ξεκινήσει γυμναστήριο ή σπορ και καλό θα ήταν, λέει, να τον πείσω και να τον στηρίξω στο να κάνει κάτι. Όταν του είπα ότι δεν μου αρέσει να πιέζω τον δεσμό μου να κάνει κάτι που δεν τον ενδιαφέρει και άλλωστε δεν ενθουσιάζει ούτε εμένα το γυμναστήριο και τα σπορ, μου πετάει, δήθεν για πλακίτσα "εδώ που τα λέμε κι εσένα λίγο γυμναστήριο καλό θσ σου έκανε." Και γελάει κιόλας σαν χαζός.Δεν μετέδωσα τη συζήτηση στον δικό μου για να μη νιώσει άσχημα. Ανησυχώ μόνο για το γεγονός ότι δείχνει να επηρεάζεται τελευταία. Π.χ. πρόσφατα είχαμε μια συζήτηση για σωματότυπους και του είπα ότι αν, για παράδειγμα, είμαι pear-shaped (που λένε και στο χωρίο μου), ακόμα κι ανορεξική να καταλήξω, δεν πρόκειται ν' αλλάξει η δομή του σώματος, κάθε μέρος του σώματος χάνει κιλά με διαφορετικό τρόπο (π.χ. σ' εμένα τα μπούτια θα μείνουν για πάντα μπούτια, όχι αστεία). Και μου λέει "ναι αλλά υπάρχουν ιστορίες με ανθρώπους που μεταμόρφωσαν το σώμα τους με άθληση άρα μπορείς κι εσύ αν το θελήσεις." Και τελευταία τον βλέπω να πιάνει την κοιλιά του και να σχολιάζει "πωωω, έχω μπαζέψει, πρέπει να κάνω κάτι γρήγορα." Βγήκε μια φορά για τρέξιμο με τους φίλους του και κατέληξε να πονάει η μέση του για δύο μέρες, μάλλον ξέχασε ότι εκείνοι είναι γυμνασμένοι ήδη ενώ αυτός έχει άλλες αντοχές και πρέπει να το πάρει σιγά-σιγά.Δεν ξέρω ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος μου σε αυτό. Καταλαβαίνω ότι οι φίλοι του τον νοιάζονται και θέλουν ευεξία γι' αυτόν, αλλά κάπου έχω την εντύπωση ότι του χαλούν την εικόνα για τον εαυτό του. Δεν είναι δα και κανένας υπέρβαρος ή διαβητικός ή υπερτασικός, δεν βλέπω το λόγο να τον κάνουν να νιώθει λες και πρέπει να μισεί την εμφάνισή του. Κι από την άλλη, δεν θέλω να τον κρατώ πίσω στην άθληση, κι ας μη μ' ενδιαφέρει εμένα προσωπικά να χτυπιέμαι στο γυμναστήριο ή να τρέχω. Θέλω να βρω ποιος είναι ο ρόλος μου σ' αυτό, κι ας φοβάμαι ότι στο τέλος θα με πετάξει γιατί "δεν μεταμόρφωσα το σώμα μου." Χα!