ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα στο σπίτι μιας φίλης μου. Ενας τοίχος γεμάτος φωτογραφίες. Με τις παρέες της σε συναυλίες και εκδρομές, με το αγόρι της, με την κολλητή της στις διακοπές, με την οικογένεια της σε γιορτές. Φωτογραφίες από την μέρα που της έκαναν έκπληξη στα γενέθλια της, φωτογραφίες με την παρέα της τα πρώτα Χριστούγεννα που περάσανε μαζί και φωταγραφιες από τις αποκριές όπου ήταν όλοι ντυμένοι και χαμογελαστοί. Και για κάθε φωτογραφία έχει να σου πει μια ιστορία η κάτι αστείο η περίεργο που έγινε εκείνη την μερα. Ενας τοίχος γεμάτος αναμνήσεις. Πράγματα που δεν έζησα ποτέ. Πόσο παίζει να της φτιάχνει την διάθεση αυτός ο τοιχος κάθε πρωί που ξυπνάει η κάθε μερα που γυρνάει κουρασμένη από την δουλειά της. Πως είναι να ξέρεις ότι έχεις τόσους ανθρώπους που νοιάζονται για σένα και μπορείς να γελάς και να περνάς καλά μαζί τους. Πόση δύναμη σου δίνει αυτό να συνεχίσεις ακόμα και όταν δεν είσαι καλά. Το κινητό της όση ώρα ήμουν μαζί της χτύπησε περισσότερες φορές από ότι χτυπάει το δικό μου σε έναν μήνα. Ούτε οι γονείς μου δεν παίρνουν μια φορά να δουν τι κάνουν. Ερχεται μήνυμα και ενθουσιαζομαι για κάποια δευτερόλεπτα καθώς σκέφτομαι ότι κάποιος με θυμήθηκε για να δω τελικά ότι ήταν για δουλειά.