ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ως τα 37 όλα ήταν λυμένα.Μαζί από παιδιά, ένας υπέροχος σύζυγος, ένας τέλειος γάμος!Με άφησε, μετά από 19 χρόνια! Άξαφνα. Από αγάπη είπε.Κι έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.Ξέρεις πώς είναι η μοναξιά; Να γυρνάς στο άδειο σπίτι; Να κοιμάσαι μόνος; Να ζεις τη ζωή σου αλλά να μην είσαι εκεί; σαν να βλέπεις ταινία...Έκανα κόπο να σταθώ. Να συνεχίσω! Επέζησα, όμως. Πέρασαν 2,5 χρόνια.Κι είμαι εδώ, στη μοναξιά.Γνωρίζω κόσμο, βγαίνω, γελάω... η θλίψη πάντα εκεί. Τσατάρω, μπαίνω σε εφαρμογές...Πόσο ανάγκη έχω μια αγκαλιά! Μια καλή κουβέντα! ένα τρυφερό βλέμμα! ένα ερωτικό άγγιγμα!Μα συνέχεια τα ίδια..."Πόσο ενδιαφέρων άνθρωπος είσαι! Πόσο ερωτικός! Πόσο έξυπνος! Τι χιούμορ!..."Κι από κοντά, έρχεται η απογοήτευση. Είμαι υπέρβαρη, το ξέρω. Είναι λόγος αυτός για να είμαι απωθητική;Μιλάς, ακούς, μοιράζεσαι...κι όταν έρθει η στιγμή της συνάντησης, απόρριψη.Έχει τόση σημασία, τελικά, η εμφάνιση;