ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...είμαι κοπέλα και στα 18 μου.Εγραψα την εξομολόγηση αυτή καθώς θέλω κάποια συμβουλή για να βάλω σε μια τάξη την ζωή μου.Αρχικα να πω πως τα μεγαλύτερα μου όνειρα ήταν να σπουδάσω αυτό που θέλω και να κάνω μια όμορφη οικογένεια σε σχετικα μικρή ηλικία με έναν άνθρωπο που να αγαπαω.Τα χρόνια πέρασαν εύκολα και δύσκολα έως που πριν δύο χρόνια με χτύπησε η κατάθλιψη.Μπορω να πω πως δεν είχα στήριξη από πουθενά ενώ ήταν ολοφάνερο πως ήμουν καταθλιπτική.Ετσι σε αυτό το διάστημα ταπεινώθηκα αρκετά έμαθα ότι δεν πρέπει να φερομαστε με αλαζονεία και ότι καμιά φορά συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούμε να τα λύσουμε και τόσο εύκολα.Τωρα το έχω δουλέψει κάπως μέσα μου και δεν κάνω ξεσπάσματα όπως ηρεμιστικά χαπια η κοψίματα στα χερια κλπ κλπ ίσως να ακούγονται τραγικά αλλα υπήρχαν καποιοι παράγοντες που με έριξαν ωστόσο τώρα δεν αντιδραω έτσι.Παρολα αυτά δεν μπορώ να βάλω μια τάξη στη ζωή μου.Αρχικα να πω πως έχω περάσει στη σχολή της επιλογής μου που είναι σχολή που σχετίζεται με τον τομέα της εκπαίδευσης θα μπορώ να διδάξω μόλις τελειώσω πράγμα που θέλω και ονειρεύομαι ,επίσης έχω μια σχέση και παρά την απόσταση που έχουμε είμαι πολύ καλά μαζί του και πηγαινοερχομαστε.Οι προβληματισμοί μου όμως είναι πολλοί δεν είμαι αποδοτική στην καθημερινότητα μου πχ δεν μπορώ να διαβάσω και δεν θέλω να χάνω καιρό γιατί σε δύο μήνες είναι η εξεταστική μου επομένως δεν ξερω από πού να αρχισω.επιπλεον χωρίς λόγο φοβάμαι πως θα χάσω τη σχέση μου και θέλω μέχρι και να πάω τώρα να τον παντρευτω γιατί νομίζω πως το όνειρο μου για οικογένεια θα καταστραφεί η νομίζω πως δεν θα βρω ποτέ προοπτικές να διδάξω στη σχολή που έχω επιλεξει.Γενικα γέμισα φόβους ανασφάλειες και δεν μπορώ να τα βάλω σε μια τάξη.πχ ακούω τους γονείς μου να μιλάνε για μεταπτυχιακά μετά τη σχολή και βγάζω σπυράκια γιατί θέλω τόσο να κάνω οικογένεια.Βοηθηστε να τα βάλω σε μια τάξη και επίσης όποιος μπορεί κάποια συμβουλή στο θέμα του διαβάσματος ώστε να το οργανώσω σωστά