ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νοικιάζω εδώ και ένα χρόνο σπίτι με μια φίλη, είμαστε 26 ετών και φιλες από σχολή. Δουλεύουμε και οι δύο στο αντικείμενο μας, σπουδές ανθρωπιστικού χαρακτήρα και εργασία με τεράστια κούραση ευθύνη και τρέξιμο. Το σπίτι μας ειναι πολύ μεγάλο και σε σχέση με όλα τα ερείπια που βλέπαμε σε πλ καλή κατάσταση. Μας πήρε χρόνο να το φτιάξουμε και να το κάνουμε όμορφο. Η φίλη μου πρόσφατα τσακώθηκε με την από κάτω , θεία αυτουνου που μας το νοικιάζει και ιδιοκτήτρια ήταν στο παρελθόν νομίζω των ακινητων( αλλά το έγραψε στον ανηψιο). Τσακώθηκαν γενικά αλλά κυρίως για το σκυλάκι της φίλης μου , που φέρνει μια στο τόσο. Η από κάτω δεν θέλει σκυλιά λέει ενώ το συγκεκριμένο είναι μια σταλιά και δεν γαυγιζει. Και είχαμε συνενοηθει από την αρχή ότι υπάρχει το σκυλί... Επίσης μας κάνει συνεχεια παράπονα ότι ακούγονται τα πόδια μας το πρωί όταν πάμε δουλειά, ότι οι καλαμωτές που βάλαμε στα σάπια κάγκελα του μπαλκονιού είναι κιτς και απαίσιες και ότι δεν έχουμε γούστο, μας ενοχλεί γενικά, μας μιλάει πολύ .., ερωτήσεις ποτέ θα παντρευτείτε .. γιατί δύο κοπέλες μένετε μαζί, πόσα λεφτά περνετε, ανεβαίνει με τον άντρα της στο μπαλκόνι μας και κοιτάνε!(, Γίνεται μέσω ασανσέρ.. είναι οικογενειακή πολυκατοικία και χτισμένη "οικογενειακά") . Άσε που κάποια πράγματα δεν είναι όπως τα συμφωνήσαμε και έχει ελαττώματα το σπίτι που δεν φαίνονταν... Και γενικά η φίλη μου λέει να σηκωθούμε να φύγουμε.. η μαζί πάλι η χωριστά η κάθε μια. Παρεξηγηθηκε πολύ με την κυρά Σούλα από κατω. Και έχουμε βρει κάποια σπιτια εδώ γύρω πιο φτηνά, με πιο καλές παροχές πχ ηλιακό και δείχνουν να συμφέρουν πιο πολυ. Όμως εγώ πρώτον, δεν έχω λεφτά για μετακόμιση στη παρούσα φάση, δεύτερον δεν ξέρω αν ξανά κάνω αλλαγή να είναι πάλι για την ίδια περιοχή και συγκατοίκηση με φίλη- από τη στιγμή που ξανά μπαίνω σε διαδικασία βαβουρας θα προτιμούσα να πάω για κάτι καινούριο... να πάω πχ μόνη σε γκαρσονιερα περιοχή κέντρου (που τα ενοίκια ειναι στο θεό σε Κουκάκι, πετραλωνα κλπ)... Αλλα και πάλι για να πάω μόνη πρέπει να αγοράσω ένα σωρό πράγματα λεφτα τώρα δεν έχω....η να βρω άλλη συγκάτοικο για εδώ που είμαι... Αν φύγει η φίλη μου?? Είναι μια φίλη που ψήνεται γενικά.Τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά γενικά και η μετακόμιση βαβούρα. .Παράλληλα εγώ είμαι φρεσκοχωρισμενη μετά από εφτά χρόνια( κάποιοι έχετε διαβάσει την εξομολόγηση με το διάλειμμα, ψυχολογικά προσωπικά του άλλου και επαγγελματικά αδιεξοδα που δεν ήθελε να με σέρνει κλπ)..ο χωρισμός αυτός με είχε κάνει και με κάνει ακόμα , ένα με το πάτωμα έχω πονέσει πολύ και εδώ και δύο μήνες το ζω πολύ χάλια.... και από τη μια λέω όλα αυτά μου χτυπάνε το καμπανακι για να σηκωθώ να φύγω να κάνω αλλαγες... Από την άλλη θέλω να κάτσω προς το παρόν σπίτι μου και να μην βαβουριαζω... Από την άλλη λέω να σηκωθώ να πάω εξωτερικό .. στη χώρα που έκανα Εράσμους και έχω γνωστους .. από την άλλη ελπίζω σε επανασύνδεση με τον άλλον ....και εν τέλει δεν ξέρω και τι να κάνω με το σπίτι! Στο πατρικό μου δεν θέλω να ξανά γυρίσω γιατί έκανα βήμα εξέλιξης όταν νοίκιασα δεν θέλω πάλι να πηγαίνω πισω. Γενικά οι δικοί μου με βοηθάνε πολύ αν ζητήσω πχ για ένα έπιπλο, πετρέλαιο κλπ αλλά θέλω κάποια πράγματα να τα καταφέρνω και μονη. Δεν μπορώ να τα βάλω σε σειρά... και ξανά διαβάζοντας την εξομολόγηση που γράφω...Σκέφτομαι να πάω και σε μια αποστολή στο εξωτερικό. Στην Αφρική.. Νομίζω αυτό είναι κάτι που τώρα θέλω πιο πολύ απ' ολα. Και δεν ξέρω τι θέλω!! Περνάω πολύ δύσκολη κατάσταση γενικά. Και έχω αγχωθει πολύ με το σπίτι. Θα ήθελα να πάω και μόνη αλλά είναι πανάκριβα στο κέντρο. Γενικά νομίζω η ηλικία μου είναι κρίσιμη ίσως όλοι είμαστε κάπως έτσι... Όταν μετά τη φοιτητική ζωή έρχεται η καθαρά ενήλικη και με ευθύνες ζωή... Αλλά φοβάμαι... Φοβάμαι μην αποτύχω... Και ανησυχώ που περνάω αυτή τη φάση που απλά δεν ξέρω που πάω τι κάνω και τι θέλω...πίστευα μέχρι τώρα ότι για την ηλικία μου τα έχω καταφέρει πολύ καλά ... Αλλά...