ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι πρωτοετης φοιτητρια. Το καλοκαιρι ξεκινησα μια σχεση η οποια εξελιχτηκε πολυ εντονη και απο την μερια των δυο. Το προβλημα ειναι η αποσταση ομως.. εκεινος σπουδαζει γερμανια και γω ελλαδα. Η αληθεια ειναι γνωριζα οτι αυτο θα συμβει απλα δεν πιστευα οτι θα εξελισσοταν ετσι για μενα(ηταν παλιος συμμαθητης μου τον γνωριζα πολλα χρονια). Ουτε για κεινον δηλαδη. Πηραμε την αποφαση να το κρατησουμε. Και το κραταμε ακομα δηλαδη. Εφυγε τελη Σεπτεμβρη και ηρθε την περασμενη Τεταρτη. Σαν να μην περασε μια μερα. Ολα τοσο εντονα, τοσο ωραια.Εδω ερχεται το προβλημα των γονεων. Οι γονεις μου δεν ηξεραν οτι εχω μια τετοια σχεση, μια σχεση που βλεπω σοβαρα, που ειναι μια αμοιβαια σχεση και το βλεπω πραγματικα. Χθες πηρα την αποφαση να κλεισω εισιτηρια για να παω τον Φεβρουαριο, κατι που σκεφτομουν καιρο. Η αληθεια ειναι οτι εχω την οικονομικη ανεση να το κανω καθως ειχα πολλες οικονομιες απο προηγουμενα χρονια ΚΑΘΑΡΑ δικες μου. Ο πατερας μου για καποιον λογο που εγω ακομα να καταλαβω μπορεσε και ειδε οτι ξοδεψα ενα ποσο για τα εισιτηρια χωρις αυτος να ξερει οτι εγω θα προβω σε τετοια ενεργεια(εννοω να κλεισω εισιτηρια). Θα τους το ελεγα το σκ που θα πηγαινα στο Βολο. Προφανως νευριασε, ασχετα που εμαθε για τη σχεση μου με αυτο το αγορι κατι που προφανως δεν ειχε ιδεα προηγουμενως. Ξερω οτι ηταν μεγαλο λαθος μου να μην το πω, και το παραδεχομαι πραγματικα αλλα ευχομαι να ειχα μια αλλη, πιο ουσιαστικη σχεση με τους γονεις μου στους οποιους θα μπορουσα να μιλαω, να πω τι σκεφτομαι και να μην οδηγουμαι σε αποφασεις για τις οποιες δεν τους ενημερωνω. Φυσικα και οι γονεις μου δεν εγκρινουν μια τοσο μακρινη σχεση, γιατι μπαινουν στη μεση τα χλμ και οχι τα συναισθηματα.Ειναι τραγικο, ειναι τραγικο γιατι ηθελα να πραγματικα να με καταλαβαινε η οικογενεια μου και να με στηριζε σε κατι τετοιο γιατι οπως καταλαβαινετε ειναι πλυ δυσκολο για μενα. Φοβουνται να μη κρατηθω πισω, να μην πληγωθω και αλλα τοσα. Εχω στεναχωρηθει παρα πολυ που δε βλεπουμε τα πραγματα το ιδιο μα πιο πολυ επειδη φοβαμαι να τους μιλησω.