ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το δικό μου Σάββατο βράδυ δεν έχει γκλάμουρ. Είναι σε ένα ορεινό χωριό της Β. Ελλάδας, σε ένα μικρό σπιτάκι στο πέτρινο καλντερίμι, μπροστά από το τζάκι. Δίχως φώτα, με το φως της φωτιάς μόνο, με μουσική και ένα ποτήρι κρασί ντόπιο. Ήμουν κάποτε από τις κοπέλες που είχαν προσκλήσεις από 5-6 διαφορετικές παρέες για Σαββατόβραδο και ποτέ δεν γυρνούσα πριν πάει...Κυριακή. Από εκείνα τα άτομα που είχαν μια ζωή έντονα κοινωνική. Μέχρι που σε τούτο τον παράξενο αιώνα εμφανίστηκε και ο δικός μου ''πρίγκιπας'' στο φως της ημέρας. Και όλα εκείνα, καθώς και την μεγαλούπολη, τα άφησα από μόνη μου πίσω για να του κρατάω το χέρι, το χέρι εκείνο που κράτησε πιο τρυφερά από οποιοδήποτε άλλο το δικό μου.