ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα..εδώ και κάτι μήνες έχω γίνει πολυ διαφορετικη και αυτό το βιώνω όλο μόνη μου...είμαι φοιτήτρια είκοσι ενός ετών ,3ο έτος..Και δεν κάνω τίποτα ,δεν έχω φίλους στην πόλη που σπουδάζω από περυσι και σχεδόν κάθομαι όλη μερα σπίτι..Το θέμα είναι ότι δε νιώθω τοσο άβολα με αυτό όσο θα επρεπε ενδεχομένως και ίσως θα έλεγα ότι όλο αυτό μου αρέσει... Γιατί ούτε θα μου άρεσε να βγαίνω για καφέ με φίλες που ξέρω ότι θα μου πουν ψέματα,θα με θάψουν ή δεν θα μπορουν να δουν το μέσα μου..Βαρέθηκα όλα αυτά τα δήθεν ,βαρέθηκα να βγαίνω έξω και η μόνη έννοια να είναι το στορυ ή οι δήθενιες περί πανεπιστημιου και μελλοντικης απορρόφησης..οι περισσότεροι μου φαινονται βαρετοί και χωρις ουσια.Τι να πω όλα άχρωμα φαντάζουν πια ..Κάθομαι σπίτι μου και δεν με ενοχλεί κανένας ..Η Αθήνα είναι χάος,μου φέρνει κάτι απόκοσμο ,όλοι έχουν ενα άγχος και μια παράξενα στον τρόπο που σε κοιτάνε..Το μόνο που μου αρέσει είναι να περπατάω με ακουστικά στους δρόμους της Αθήνας μετά το βραδάκι όταν όλα έχουν αρχίσει να ησυχάζουν.Μονο ένα διαβασμα μου φαίνεται εφικτό να κάνω αυτή την στιγμή.Ούτε βήμα για μια σχέση,ούτε για νέο ξεκίνημα στο πανεπιστήμιο ούτε για τίποτα